Κρυφό κι αμολόγητο

Είδα το δάκρυ σου 
κρυφό
κι αμολόγητο
και με γέμισε θάλασσα
κι ουρανό
και αγάπη


Τάκης Τσαντήλας 

Πρόσβαση στο απέριττο

Όταν  κατανοήσουμε καθαρά και συνειδητά πως εκτός από ευυπόληπτοι πολίτες οφείλουμε να έχουμε και μια άλλη πιο θερμή, πιο κοντινή, πιο ενεργή σχέση με τον συνάνθρωπο, το ζωικό και το φυσικό βασίλειο τότε θα αποχτήσει και ουσιαστικό νόημα αυτή η σύντομη βόλτα μας από τη ζωή.
Αλλάζοντας τη ζωή μας αποχτούμε πρόσβαση στον ανεκτίμητο πλούτο του απλού και του απέριττου.  Μαθαίνουμε να μιλάμε, να ακούμε, να αμφισβητούμε, να διεκδικούμε, να θέλουμε. Μαθαίνουμε να αφουγκραζόμαστε επιθυμίες και ανάγκες και ανακαλύπτουμε ξανά τη χαμένη μας αθωότητα έτσι που η σχέση μας με τα πράγματα να είναι σχέση χαμόγελου, σχέση σποράς, άνθισης και συγκομιδής της χαράς.
Για έναν κόσμο φωτεινό και ευρύχωρο. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, αποδοχής, και αγάπης.

Τάκης Τσαντήλας - "Αφορισμοί"

Εγερτήριο των αισθήσεων

Τα συναισθήματα λειτουργούν δίχως σημάνσεις, δίχως σηματοδότες, δίχως μπάρες και κόμιστρα.
Είναι άναρχα, απείθαρχα, αυθόρμητα.
Είναι ωραία.
Τι άλλο θα μπορούσε άραγε να αυξήσει το σφυγμό και το χτύπο μας;
Ας αφεθούμε λοιπόν στη μαγεία της στιγμής, της κάθε στιγμής που μας προσφέρει γενναιόδωρα ένα ευκταίο συναίσθημα.
Ένα εγερτήριο των αισθήσεων που δονεί το νου, την ψυχή, το σώμα.
Ας βάλουμε τη μουσική στη διαπασών κι ας απαλλαγούμε από τις πανοπλίες.
Απογυμνωμένοι ας χορέψουμε στο ρυθμό της χαράς το χορό των ονείρων.

Τάκης Τσαντήλας - "Αφορισμοί"

Τάκης Τσαντήλας / Υδρίες ανάσες

Ηλιοφάνεια


Αγρύπνια με μια μαχαιριά στην πληγή
χαράσσει και τούτη τη μέρα
σαν τον λαθραίο καπνό που βγαίνει αργά
σε βλάσφημα χείλη
μία υφέρπουσα κόπωση που λες, τώρα θα βγει
θα ξεχυθεί ορμητικός ποταμός πάνω σε μνήμες
που γυμνές στροβιλίζονται στ’ αχανές
και προσμένουν το στερνό του χρόνου αγκάλιασμα.
Ανάδρομο είναι κι αυτό το ξημέρωμα
ανασκαλεύει το άδειο μου βλέμμα
ιχνογραφεί τη σιωπή μου
και ταξιδεύει μαζί της.
Αιώνες κρατάει αυτή η αναζήτηση
η ψηλάφηση της τεθλασμένης ανάσας σου
τα στιλπνά εκείνα κι αθώα σκιρτήματα
που αιωρούνται στο κύμα
μπερδεύονται μαζί μ’ ακαθόριστους ήχους
και σμίγουν με ποιήματα.
Ταξιδευτές του αδιόρατου είμαστε
βαδίζουμε πλάι
πάντα βαδίζαμε πλάι κι ας μη το ξέραμε
με στίγματα άδηλα και κεντιές μυστικές
κάτι ανθάκια μικρά αγνώστου προέλευσης
ένα φιλί
πολλά φιλιά
μια αμυδρή ηλιοφάνεια στο γκρίζο στερέωμα.


________________________________


Αντάρτης ήλιος


Διστακτική στο χθες
και σ' ένα μέλλον
που αχνοφέγγει στον ορίζοντα
η σιωπή πυροδοτείται
από τη λάμψη
ενός αντάρτη ήλιου
κι εξεγείρεται.



______________________________


Άχραντος επιθυμία


Τίποτα άλλο δεν θα ποθήσω
ν’ απεκδυθείς μονάχα
των περιττών συστολών σου
να ταξιδέψεις ως το άχραντο φως
ν’ αφουγκραστείς τον αχό
της απαστράπτουσας φλόγας
και να με κρύψεις βαθιά
μέσα στο εύοσμο πάθος σου
που αδημονείς διακαώς
να ανθίσει.

___________________________


Ενδείξεις


Θα 'ρθει καιρός
που τα καρφιά των ατραπών
που δρασκελίσαμε
θα βυθιστούν σκαιά
μες στο ισχνό κορμί της θύμησης
όπου το αίμα
θ' αναβλύζει πορφυρό
και θα κοχλάζει.


Τάκης Τσαντήλας / Υδρίες ανάσες / Οιωνός / 2010