Τάκης (Δημήτρης)

            Στον σύντροφό μου Τάκη Τσαντήλα 

Σε θέλω απόψε να μοιραστώ
τη νύχτα του φθινοπώρου μαζί σου.
Να σου χαρίσω τα πάντα για την κάθε φορά
που χορεύω ταγκό με τα μάτια σου
να σε γευτώ γυμνό
με τα σεντόνια στο πάτωμα
ν’ αχνίζουνε πάθος.
Να εξερευνήσω κάθε γωνιά του κορμιού σου
τόσο που η φαντασία να μην επαρκεί
να προσδώσει αυτό που ποθώ να βιώσω.
Απόψε τα "θέλω" μου ουρλιάζουν στο σώμα
στο βλέμμα, στο χάδι σου.
Ο ιδρώτας του πόθου μου
κυλάει μονάχα για σένα
καθώς σε φιλώ και υμνώ στον αέρα
τ’ ακριβό όνομά σου.


Μαρία Αργυρακοπούλου     

Ερωτισμός

Το καταφύγιο μου στο κορμί σου
εκεί που αναρριχώμαι
ούριος άνεμος
κι αναφλέγομαι

Το καταφύγιο μου στο φιλί σου
εκεί που απαντώ
την δαντελένια γλώσσα σου
κι η ηδονή γίνεται φθόγγος
μελωδία
προσευχή

Το καταφύγιο μου στο μουνί σου
εκεί που εισχωρώ
βαθιά πολύ
βαθύτατα

κι εξαγνίζομαι


Τάκης Τσαντήλας

Απογύμνωση

Οι λέξεις αποστρέφονται
κάθε ένδυμα
που προσπαθούν
να τις φορέσουν
κήνσορες
λόγιοι
και αριβίστες

Γυμνές και αιθέριες
(θα) ανεμίζουν πάντα
στο άπειρο
εκπνέοντας γενναιόδωρα
μέσα μας
ακριβοθώρητα συναισθήματα
κι εύοσμες αισθήσεις


Τάκης Τσαντήλας

Σχεδιάζοντας το παρών

Τίποτα δεν μας χαρίστηκε
γνωστό είναι αυτό
κι απ’ όλα της προσμονής τα αγγίσματα  
το χάδι που φτάνει βαθιά στα εσώτερα
είναι που δύναται να φωτίσει  
μάτια
γεμάτα
με σύννεφα

ΥΓ: Ενδύοντας με το μέλλον τη μνήμη  
ας σχεδιάζουμε ξανά το παρόν   
με φόντο
αγαστές μουσικές 
και ευκταίες λιακάδες


Τάκης Τσαντήλας

Ανθισμένα χαμόγελα

θέλω να μου αγνίζεις το βλέμμα
να μου σκουπίζεις τα δάκρυα
της χαράς ή της λύπης
να με φιλάς δυνατά
λέγοντας μου συνάμα: "τα χείλη σου
έχουν μια γεύση πρωτόγνωρη
μια γεύση μεθυστικά ποθητή".

Να νιώθεις κάτω από το δέρμα
τους παλμούς της ψυχής μου
να ζωγραφίζεις, για μένα, ανθισμένα χαμόγελα
να ενδύεις τις λέξεις με το γυμνό μου κορμί
εκείνες τις άσεμνες λέξεις
που κολλούν στο λαιμό
που σταματούν τις ανάσες
και που ξυπνούν μες στη νύχτα
να καούν με το "όλα" ή "τίποτα".

Είναι που θέλω να ζήσω μαζί σου
κάθε στιγμή σου, στιγμή μου
στο τώρα
στο αύριο
στο πάντα
σύντροφος σου
στα απλά
στα βατά
και στα δύσκολα.


Μαρία Αργυρακοπούλου

Ανιχνεύοντας το μέλλον

Είναι φορές
που βγαίνω τις νύχτες στα πέρατα
προσκαλώ σ’ ακρογιάλια τη μνήμη
κι ανιχνεύω μαζί της
εποχές μυθικές
απ’ το μέλλον


Τάκης Τσαντήλας 

Σφυγμός

Δεν είμαι ίσως
παρά ένας σφυγμός

α-νόητων στίχων

που ανεμίζουν στο άπειρο

μια χαραμάδα από φως

μες στη νύχτα

ανασαιμιά ποθητή

που εξεγείρεται

μια μυστική πινελιά

στο κορμί σου

Τάκης Τσαντήλας

Αποτυπώματα

Με κοχύλια και βότσαλα
ιστό της αγάπης υφαίνω
καταφύγιο πάνορμο
να στεγάζει το πάθος μας
διαυγές
κι αναλλοίωτο
στα βαθιά αποτυπώματα
του ανήλεου χρόνου.


Μαρία Αργυρακοπούλου


Αποτυπώματα στο πουθενά
Χρόνος Εκδόσεις / 2019

Η αψίδα της νύχτας

Η αψίδα της νύχτας είναι η είσοδος μας στο άγνωστο, στο αδιόρατο, στο αχανές.
Η περιφορά μας στο μηδέν και στο άπειρο με φόντο τη φτερωτή κι απαστράπτουσα σελήνη.
Με τον άναρχο άνεμο να σβήνει τα ίχνη του χρόνου στο βήμα, στο κύμα, στο σώμα μας.
Η αψίδα της νύχτας - ψυχρή και αθώρητη - είναι η διάβαση στο κενό που υφίσταται μέσα μας κι η ψηλάφηση των σκιών και των φόβων μας.

Η ανεύρεση ίσως της χαμένης μας αθωότητας.


Τάκης Τσαντήλας