Τρίτη 12 Ιουνίου 2018

Σύννεφο με αναμνήσεις

Και μετά το παρανάλωμα τι;
Ξέρω, θα μου πεις,
θα μου τραγουδήσεις μάλλον
πως, "τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά"
και το βιολί να σιγοκλαίει ψηλά στη σκέπη
που ανεβαίναμε να προσεγγίσουμε τα σύννεφα
γιατί εκεί ζούσαμε
εκεί ανασαίναμε
εκεί ανθούσαμε.

Και τώρα; τώρα που το πάθος ναυάγησε
εκεί στα σύννεφα δεν ζει κανείς
κανείς θνητός δεν ζει εκεί
μήτε θεός
μήτε κι ο θάνατος
γιατί κι αυτός μετοίκησε στη γη
και συμβιώνει με τρελούς
με άστεγους
και με αποκλεισμένους.

Το κρύο, Μάτια μου, αφόρητο
κι ας είναι ντάλα Καλοκαίρι.

__________Υ.Γ.
Κάπου πρέπει να σείεται το φως
για να μπορούν τα όνειρα να καίνε
να λένε
ν' αγάλλονται.     



Τάκης Τσαντήλας