Το τέρας της υποταγής

Το τέρας δεν φοράει πάντα μπότες∙
σαν χαμαιλέοντας αλλάζει χρώματα,
φοράει μάσκα υπακοής
στο σκοτεινό του πρόσωπο,
την καλογυαλισμένη του γραβάτα
και περπατά ανάμεσά μας
ρητορεύοντας.

Όσο θ’ αρνούμαστε να το δούμε
κι απομακρυνόμαστε απ’ τα τοπία της ευθύνης,
η ιστορία θα επιστρέφει αμείλικτη,
δεικνύοντας, για πολλοστή φορά,
πως η υπακοή, στον κόσμο των τεράτων,
είναι ψέμα
είναι αίμα
είναι υποταγή. 

Το τέρας βρυχάται, κι είναι εδώ
γιατί εμείς λείπουμε.
Είναι ίσως το κάτοπτρό μας
όταν σιωπούμε,
όταν κωφεύουμε,
όταν απέχουμε,
όταν βαθιά στον καναπέ μας βυθιζόμαστε. 

Όσο οι ευαισθησίες μας θα αδρανούν
κι οι αγωνίες μας θα εξαντλούνται
στα μικρά και ασήμαντα,
τόσο το τέρας θα κραυγάζει,
θα καγχάζει,
θα μας μοιάζει. 

Θα μας καταπιεί.


Τάκης Τσαντήλας