Άβατον

θα διεισδύω πάντα

μέσα στις εγκοπές του νου σου

και θα ιχνηλατώ
τ' αχαρτογράφητο κορμί σου

μύστης γυμνός και βέβηλος

με μια πένα στο χέρι

κι εν' αναμμένο ποίημα

ζώντας παράφορα την έμπνευση

τη μαγική στιγμή

που η σπαραχτική κραυγή του πόθου σου

κύμα θα γίνεται

και θα ξεχύνεται αφρίζοντας

στο σύμπαν


Τάκης Τσαντήλας

Ποιήματα της εύφλεκτης νύχτας

Άκου τη μνήμη πως διατρέχει στις φλέβες μας
τα λόγια μας άκου
που είπαμε και ξεείπαμε
τα γαμημένα ποιήματα της εύφλεκτης νύχτας
την ηδονή και τη μέθεξη
κι ακόμα την πλάνη
θελκτική και επίμονη
πως κάπου στο κάποτε
ξανά θ' ανταμώσουμε
να πυρπολήσουμε - σαν άλλοτε - με πάθος
τη νύχτα

ΥΓ: Προϋπόθεση της καλής ακοής
καθίσταται βέβαια η αφαίρεση
όλων των τοίχων από τ' αυτιά μας

Τάκης Τσαντήλας

Αερικό της νύχτας

Αργά περπάτησες μες στη βροχή

σιωπηλά μέσα στη θύελλα

και με προσκάλεσες ξανά

μ' εκείνο το επίμονο βλέμμα σου

που αδιασάλευτο ηδονικό γίνεται φως

πνοή και πρόσταγμα χορού

ερωτικού χορού μες στη βροχή

μέσα στη θύελλα

δίχως κανόνες και ορθούς βηματισμούς

απείθαρχο σαν μυθικό αερικό της νύχτας

να πλημμυρίζει ο νους και οι αισθήσεις

με βροχή

με θύελλα

με έρωτα

με σιωπή.

Αργά περπάτησες μες στη σιωπή

και χάθηκες.


Τάκης Τσαντήλας

Ολονύκτιο μυστήριο

Η αύρα σου θεσπέσια

το σώμα σου ωραίο

Βυθίζομαι στο ωραίο

Με τη δική σου ανάσα

συγχρονίζεται ο σφυγμός μου

Κατοικώ στο σώμα σου

πέρα απ' τον έρωτα
στο αέναο μέλλον

Στην ανίχνευση κάθε μικρής αμυχής

απ' το στροβίλισμα

την ποθεινή έκρηξη

το ολονύχτιο μυστήριο

την προσευχή και την ποίηση

Έτσι βιώνω το σώμα σου 


Τάκης Τσαντήλας

Στους δρυμούς με τα εύηχα ποιήματα

Παρακάμπτοντας τη σιωπή

την αναίσχυντη οίηση

βαδίζω μαζί σου

στους δρυμούς με τα εύηχα ποιήματα
κι ας πυκνώνουν οι νάρκες τριγύρω

ας καραδοκούν οι χίμαιρες

ας εισχωρεί η παγερή μελαγχολία μέσα μας
το φως πάντα αλώβητο  

θα μας θυμίζει τις αμάραντες

αισθαντικές μας μέρες


Τάκης Τσαντήλας

"Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας"

Σαν βροχή και σαν χάδι

Κρύβω στη νύχτα
τους σεπτούς μου σταυρούς
ραίνοντας τους με άνθη
των άστρων

ταξιδεύω μαζί τους
- για λίγο - ως τα σύννεφα
στις πηγές που αναβλύζουν
αμάραντο δάκρυ

κι επιστρέφω σε σένα

σαν αυγή
σαν βροχή
και σαν χάδι


Τάκης Τσαντήλας

"Αλκυονίδες μνήμες"