Θα ξανάρθεις
και θα με ψάξεις να με βρεις κάπου στον άνεμο
με μάτια θαμπά
κι ένα παράπονο εύηχο, βράχος και κύμα μαζί
θα μ’ αγκαλιάσεις αμήχανα
και θα μου περιγράψεις τον κυνισμό της σιωπής,
θα μου δείξεις τα σημάδια στο σώμα σου
και θα μου πεις το πόσο πονούσες
κάθε φορά που σκόνταφτες στη σεπτή νοσταλγία
έγκλειστη στο εντός σου σκοτάδι
ζητώντας να περιηγηθούμε για μια ακόμα φορά
στο δάσος των επιθυμιών
και να υποσχεθούμε στα ποιήματα
πως όταν περάσει τούτο το μαύρο σύννεφο
- αν περάσει -
να κρεμαστούμε ευτυχείς απ’ τις λέξεις
αγναντεύοντας στον ορίζοντα
το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα.
_______________________________________
Παράξενη άνοιξη
Η μέρα μας έδυσε τόσο απρόσμενα
που δεν προλάβαμε
να δούμε τα υγρά μάτια
της λαβωμένης λιακάδας
το πνιχτό σπάραγμά της
καθώς άγγιζε με κατάνυξη
τα νεκρά άνθη της άνοιξης.
Έτσι οι νύχτες μας
ενδύθηκαν με το έλασσον φως
μέτοικων άστρων
και βγήκαν αμίλητες
στα μπαλκόνια.
Προτροπή ζωής είναι ετούτη
η παράξενη άνοιξη
μας κυνηγάει ο άνεμος
μας κυνηγούν τα ποιήματα
μας κυνηγάει ο καιρός
κι εμείς προσπαθούμε να διαφύγουμε
γεμάτοι φλογερές επιθυμίες
με τα δύσοσμα τραίνα της νύχτας
που δεν ξεκινάνε ποτέ.
_______________________________________
Η θωριά σου, αιώνες τώρα
με ξεναγεί στο ίδιο πάντα μέρος
εκεί που κύμα και θύελλα
κρατούσαν τον ύπνο μας ξάγρυπνο
και φαντάζαμε τόσο αθώοι
μέσα στις αμαρτίες μας.
Τότε που κρεμασμένοι στα σύννεφα
διανύαμε περιχαρείς
την απόσταση των σωμάτων μας
και τ’ αναβαπτίζαμε με κατάνυξη
στην ατελεύτητη καθαρότητα της ηδονής.
Νωπή ακόμα η μέθη απ’ το άνθος
που εμφύτευσες στο λώρο μου
καθώς η νύχτα άναβε με προσήλωση τ’ άστρα
κι η σελήνη ανίχνευε
τους απόκρυφους κήπους σου.
Τάκης Τσαντήλας / Ενθύμια Κίρκης /
Χρόνος Εκδόσεις / 2023
