Η παιδική μας ηλικία

Σε τι ωφέλησαν λοιπόν τα ποιήματα;
Μήπως σκεπάστηκαν οι άστεγοι
κι ανάσαναν οι άποροι
ή μήπως κόπασε ο τρόμος των πολέμων;
Γι’ αυτό σου λέω
κάψε σημαίες και ποιήματα
και μίλα μου για σένα.
Για την μοναδική πατρίδα που σε έστερξε.
Την παιδική σου ηλικία! 

Τάκης Τσαντήλας  /  "Της ροής και της τέφρας" 

____________________________________ 

Our childhood 

So, what all those poems been for?
Have they been roofs for homeless
And relief for the poor
Or has the terror of the wars been ceased?
That’s why I’m telling you
Burn flags and poems
And tell me about you.
Tell me about the only home which has ever felt for you.
Your childhood. 

Takis Tsantilas  /  "Flux and ashes" 

Translation:  Maria Andreadelli  (Μαρία Ανδρεαδέλλη) 

Η μουσική των χρωμάτων

Η περπατησιά της ζωής δεν είναι μονοδιάστατη.
Κυλά ακανόνιστα με βήματα και με κύματα.
Με φόντο τη μνήμη, την αίσθηση και την παραίσθηση.
Την ευαισθησία, την άποψη, τη συναισθηματική φόρτιση.
Ανταμώνει συχνά με τη διάπυρη επιθυμία και την προσμονή της αυγής που θα φωτίσει και θ' αλλάξει τον κόσμο.
Με την πλάνη μας - γοητευτική και επίμονη - πως η έφοδος στον ουρανό των ονείρων μας είναι εφικτή εδώ και τώρα.
Με την ποίηση των θαυμάτων και τη μουσική των χρωμάτων.


Τάκης Τσαντήλας 

Κριτικό σημείωμα του Βασίλη Τσακίρογλου σε σχέση με την ποιητική συλλογή της Μαρίας Αργυρακοπούλου «Αποτυπώματα στο πουθενά»

Αγαπητή μου Μαρία
Με το χέρι στην καρδιά, σου αραδιάζω κάποιες σκέψεις μου και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σχέση με την εξαιρετική ποιητική συλλογή σου «Αποτυπώματα στο πουθενά».
« Στον απόπλου της ζωής
το σκαρί μου προσέφερα σ’ όνειρα
δρασκελίζοντας μαζί τους
εύφλεκτες ύλες…»
Νιώθει κανείς ιδιαίτερη συγκίνηση όταν έρχεται σε πρώτη επαφή με κάποια καινούργια πνευματική δημιουργία. Και αυτή τη συγκίνηση την ένοιωσα γιατί η δημιουργία σου αυτή παρέχει αξιόπιστες υποσχέσεις για μια μελλοντική εξελικτική της συνέχιση.
Τα «Αποτυπώματα στο πουθενά» είναι μια γλυκιά, ερωτική ποίηση που με τους δικούς της ειρμούς γεμίζει τα σωθικά μας αισιοδοξία και πίστη πως τελικά η αγάπη είναι το μόνο που αξίζει στη ζωή μας.
Η ζωή, αυτή η ανεπανάληπτη για τον καθένα μας, δεν είναι παρά μια σειρά έγχρωμες φωτογραφίες, που τα χρόνια και ο ήλιος τις κάνουν ασπρόμαυρες. Όλα χάνονται, όλα εκτός από την αγάπη. Αυτή μένει ακατάλυτη! Είναι ο νόμος, ο μοναδικός που ρυθμίζει την αρμονία του κόσμου.
Από το πρώτο έως το τελευταίο σου ποίημα, διάβασα κάθε στίχο σου αργά, απολαυστικά, στάθηκα, πισωγύρισα, σκέφτηκα και θυμήθηκα, αλλά στο τέλος εισέπραξα το σφρίγος, την εμβρίθεια, τον ρομαντισμό και την λιτότητα της ψυχής σου.
Καταδύεσαι με την σκέψη σου στα άδυτα των στοχασμών του αναγνώστη και δεν χρειάζεται να τα μεταλαμπαδεύσεις, αφού εσύ η ίδια είσαι το μέσον της ψυχικής του ανάτασης.
Ζωηρότερη εντύπωση μου έκαναν τρεις από τις αρετές της γραφής σου. Η τέλεια ποιητική έκφραση, ο έντονος κραδασμός της ψυχής σου σε καταγραφές που εμπνέει μόνο ο έρωτας, και οι συναισθηματικές σου αποκορυφώσεις που είναι χαρισματικό στοιχείο του ποιητή.
Ο έντονος συναισθηματισμός που αποπνέουν οι στίχοι σου παρασύρει τον συμπάσχοντα αναγνώστη σε συγκίνηση. 
Τέλος, επιθυμώ να κάνω μια σύντομη αναφορά στη γλώσσα, που απαλλαγμένη από ακρότητες, ξενόφερτα στοιχεία και σκοπούμενους εντυπωσιασμούς, παραμένει απλή και εύπλαστη αγγίζοντας αβίαστα το γλωσσικό αίσθημα του κοινού στο οποίο απευθύνεται.
Τα ποιήματά σου είναι όλα όμορφα και αναδίνουν το έντονο άρωμα της εφηβείας θα έλεγα, όπως τα πρωτοανοιγμένα τριαντάφυλλα. Ο ένας στίχος πιο όμορφος από τον άλλο και η γλώσσα σου αξιόλογη και αψεγάδιαστη.
Τι να πρωτοεπαινέσω αγαπητή μου ποιήτρια από τα τόσα διαμάντια μέσα στα ¨Αποτυπώματα…» που φώτισαν την εσωτερικότητά μου.
Είπα να διαλέξω επιγραμματικά  κάποια, αλλά το μετάνιωσα γιατί ξέρω ότι θα  αδικήσω όλα τα άλλα. Η συγκινησιακή φόρτιση και η υποβολή, θα έλεγα,  των συναισθημάτων, είναι θαυμαστή.
Σου εύχομαι να εξακολουθήσεις τον ανηφορικό δρόμο σου ανεβαίνοντας όλο και πιο ψηλά τη σκάλα της ποίησης που δεν έχει τέλος. 

Με εκτίμηση 
Βασίλης Τσακίρογλου /  16.02.22