Με
ψάχνω
σκυθρωπό και ρακένδυτο
σε απόμερους δρόμους
που ενδημούν ερημιά
συννεφιά
κι απουσία
Στο κενό σου με ψάχνω
που με θέλγει από πάντα
προσμονώντας το φως
το αμέρωτον φως
που ανάβει ανάσες
που φλογίζει αισθήσεις
και εισδύει στ’ ανείπωτα
Με ψάχνω χαμένο
στην βαθιά σου σιωπή
και στ’ απόβροχο βλέμμα σου
καθώς παρεισφρέεις
- κι απόψε - στη νύχτα
ποθητή και διάφανη
όπως τότε
που φιλιά και αγγίγματα
κοινωνούσαν το σώμα μας
προσεγγίζοντας την αθανασία.
Τάκης Τσαντήλας
