Για να
παρεισφρήσει πραγματικά μέσα μας η λιακάδα της ελευθερίας και η αύρα της
ποίησης οφείλουμε να αποβάλουμε όλα τα περιττά φκιασίδια που βαραίνουν με τον
ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή μας.
Την ανασφάλεια, τον φόβο, τον καταναλωτισμό, τη συσσώρευση παντός είδους
άχρηστων, αχρείαστων και ανούσιων πραγμάτων, αρκούμενοι στα απλά και απέριττα
έτσι ώστε να βρούμε το χρόνο και τον τρόπο, να μας ανιχνεύσουμε, να μας βρούμε,
να μας γνωρίσουμε, να μας αποδεχτούμε, να μας αγαπήσουμε.
Να μας απελευθερώσουμε.
Οι επιλογές που κάνουμε ή δεν κάνουμε καθορίζουν και την εξέλιξη των πραγμάτων
στο εδώ και στο τώρα κι αποτυπώνονται στο βήμα, στο βλέμμα, στο μέσα μας.
Η ζωή προχωράει έτσι κι αλλιώς και ο καθένας/καθεμιά από μας γίνεται εν τέλει ο
Προκρούστης ή η Ιθάκη του εαυτού του.
Τόσο
δύσκολο μα και τόσο απλό να κοινωνείς με την ποίηση όσο να υπερβείς τα εφήμερα
αναζητώντας εσένα μέσα στις συμπληγάδες της προσμονής και της θύμησης. Η
αθωότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αλήθεια γυμνή κι αφτιασίδωτη. Να την
αναζητάς, να την ανιχνεύεις, να την φτάνεις, να την αγγίζεις. Να μην διανοηθείς
ποτέ όμως πως την κατέχεις. Την
ευμένεια των θεών, των θνητών και ανέμων δεν την ικετεύεις. Την δικαιούσαι ως αγάπη και
φως. Φτάνει να σπέρνεις ανθούς στα φορτία σου. Κι
ας λυγίζεις ενίοτε..
Τίποτα
άλλο δεν θα ποθήσω
ν' απεκδυθείς μονάχα
των περιττών συστολών σου
να ταξιδέψεις μακριά
ως το άχραντο φως
ν' αφουγκραστείς τον αχό
της απαστράπτουσας φλόγας
και να με κρύψεις βαθιά
μέσα στο εύοσμο πάθος σου
που αδημονεί διακαώς
να ανθίσει
Για να
παρεισφρήσει πραγματικά μέσα μας η λιακάδα της ελευθερίας και η αύρα της
ποίησης οφείλουμε να αποβάλουμε όλα τα περιττά φκιασίδια που βαραίνουν με τον
ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή μας. 
