Έκπαγλη νύχτα

Να φεύγεις
_______ σαν να 'ρχεσαι
φλερτάροντας ποιήματα
λουσμένη μέσα στο φωτεινό σου ναυάγιο
με τους ανθούς της σιωπής να ευωδιάζουν
καθώς στον ορίζοντα
προβάλλουν ως νύμφες
οι πρώτες των άστρων αχτίδες
μιας έκπαγλης νύχτας

Τάκης Τσαντήλας

Ρή(γ)ματα

Φυλλομετρούσες τις σκέψεις μου

γυρνώντας αργά τις σελίδες

των μικρών μου ρη(γ)μάτων

κι ανέβαινες

ανέβαινες

ανέβαινες μαζί μου ψηλά ως τα σύννεφα

αφήνοντας πίσω σου εφηβεία κι ωρίμανση

να διασταυρώνουν τις μνήμες τους

Τις άπλωνες έπειτα μέσα σου

με κατάνυξη έκδηλη

διαλέγοντας τις πιο αρυτίδωτες

να συνομιλήσεις μαζί τους

Σε ήξερα αλλιώς, μου ψιθύριζες

κάθε φορά που ανακάλυπτες κάτι ασαφές

στην κουβέντα μαζί τους

ενώ γνώριζες κατά βάση

πως αυτές οι αινιγματικές

κι απροσάρμοστες σκέψεις μου

ήταν που εισχωρούσαν πιο έντονα

στις ανήμερες φλέβες σου

στο βαθύ στεναγμό σου


Τάκης Τσαντήλας


* Ο πίνακας είναι του Γάλλου ζωγράφου
Jean-Baptiste Camille Corot (1796 – 1875)

Έναστρος ασπασμός

Έτσι να διασχίζεις τον έρωτα  
εύοσμα 
πυροδοτώντας τη νύχτα με πάθος
με την πυξίδα σπασμένη
να δείχνει μονάχα τη γάργαρη δίψα σου 
το φλογερό σου ξεγύμνωσε βλέμμα
και έλα
ως χάδι
ως νύγμα
ως  φλοίσβισμα 
ο σπόρος που κέντησες μυστικά
μεσ’ στη θύελλα, άνθισε
έναστρος έγινε
ασπασμός  


Τάκης Τσαντήλας

Το ανθάκι της ουτοπίας

Ανάμεσα στην ερμητική σιωπή και την ακατάσχετη φλυαρία υπάρχει ο δημιουργικός λόγος. Ο ποιητικός λόγος.
Ανάμεσα στην δυσφορία του καύσωνα και την σμελαγχολία της συννεφιάς υπάρχει το γλυκοχάραμα. Με ότι αυτό συμβολίζει και σηματοδοτεί.
Η μελαγχολικά αισιόδοξη ματιά του εμείς που τα διεκδικούμε και τα θέλουμε όλα. Ποτίζοντας με συνέπεια το ανθάκι της ουτοπίας.


Τάκης Τσαντήλας

Ευθύτητα

Ομολογώ
πως μου καυλώνεις
το μυαλό αφόρητα
κάθε φορά
που μου μιλάς για ποίηση
και μου διαβάζεις Ελυάρ 
Ρεμπώ
και Εμπειρίκο.
Κρέμομαι κυριολεκτικά
απ’ τα χείλη σου
ενώ συνάμα σκέφτομαι 
πόσο πολύ ποθώ
να εκπορθήσω 
το θεσπέσιον κορμί σου.


Τάκης Τσαντήλας