Αποστάσεις

Όταν παραγνωρίζονται οι άνθρωποι
παύουν θαρρώ να γνωρίζονται.
Είναι σημαντικό λοιπόν να κρατιούνται
εκείνες οι λεπτές
λεπτότατες αποστάσεις
έτσι που το κοντά
το μαζί
το εμείς
να είναι πάντα εμφαντικό
και πάντα διεκδικήσιμο.


Τάκης Τσαντήλας

Σεπτέμβρης

Ιχνηλατώντας τον Αύγουστο
σε κοχύλια και βότσαλα
σ’ απαντώ ως Νηρηίδα
να λάμνεις στα κύματα
να περνάς ακρογιάλια και ξέρες
για να φτάσεις στα ίχνη μου
στις απόκρυφες του πελάγους νησίδες
φέρνοντάς μου νερό
ασπασμό
και Σεπτέμβρη


Τάκης Τσαντήλας

Έναυσμα

Πέρα απ’ το φως υπάρχει ο ορίζοντας
Πίσω απ’ το χαίρε η λύπη
Που τραγουδάει, που σιωπά
και σμίγει με πέτρα και χώμα
Αγάπη, αγάπη μονάχα
Ως σπορά και παλέτα και έναυσμα
Που καρτεράει να χαμηλώσει η φωτιά
κι η απληστία της θύελλας
Αγάπη σαν θάλασσα
Που να κινεί τη στιγμή
και ν’ ακουμπάει στο μέλλον
Να προσπερνά τα μικρά
και να φιλιώνει τ’ αταίριαστα
Μια καθαρή αμμουδιά που μοιράζεται
Και το εμείς της αγρύπνιας
Που απαγγέλει και ομιλεί
μα δεν θαμπώνει


Τάκης Τσαντήλας

Αθανασία

Ναυαγοί στους γιαλούς
του κρυφού μας παράδεισου
προσεγγίζουμε γυμνοί
την αθανασία

Κι η σελήνη
να βάζει φωτιά στους αιθέρες
και μαζί μας
να φλέγεται


Τάκης Τσαντήλας

Ενδότερα

Βαθιά πολύ στα ενδότερα της σάρκας μας
οι μουσικές των ποιημάτων
που νοήσαμε, είπαμε, γράψαμε, απαγγείλαμε
καθαγιάζουν το χρόνο
ως άστρα που φέγγουν
σε καιρούς νεφελώδεις


Τάκης Τσαντήλας

Ο ανασασμός της ροδοκόκκινης αυγής

Μακρύς ο δρόμος ως την άνοιξη

σκληρός από τον πάγο και την πέτρα

όμως μην πεις, "θα επιστρέψω πίσω"

μπροστά είναι η θάλασσα

ο ανασασμός της ροδοκόκκινης αυγής

κι ακόμα τ' όνειρο

με τ' αναμμένα άστρα και τα ποιήματα

το φιλί της πανσέληνου

που αστράφτει στην άβυσσο

κι ευφραίνει
τα κρυφά των ερώτων
ανθάκια


Τάκης Τσαντήλας

"Της ροής και της τέφρας"
Εκδόσεις "Άνεμος εκδοτική" / 2011