Άναρχος χρόνος

Άναρχος ο χρόνος
μας χαιρετά
μας προσπερνά
μας βλαστημά
και χάνεται
μες στα κενά αθέατων σιωπών
ενώ το φως συλλέγει μνήμες
απ' τις κρήνες των ονείρων.

Άνθισε έρωτας κάποτε εδώ
αφήνοντας τα ίχνη του τσαλακωμένα
στα κορμιά μας.


Τάκης Τσαντήλας

Άσωτος γόνος

Τούτη την ώρα θέλω
να καταβυθιστείς στην ιστορία μου

να αισθανθείς την αχλή
που κατοικεί στο βυθό μου

να ανιχνεύσεις το νόθο παιδί
που η άβια νύχτα έθρεψε

να ανταμώσεις τον άσωτο γόνο
του περατάρη ανέμου

Έλα αθόρυβα

με την στιλπνή σου ανάσα

που 'ναι φωτιά
και πανσέληνο χάδι συνάμα

να δρασκελήσεις τη σκήτη μου

να ψηλαφίσεις την πάχνη μου

ν' αφουγκραστείς τη σιωπή μου

Έλα σιμά μου λοιπόν

και χάραξε
με την αισθαντική πινελιά σου

την ακόρεστη πεθυμιά

που γυμνή αναδύεται

απ' την αιθέρια έγερση

μυστικών ηδονών

κι ακατάληπτων πόθων

Τάκης Τσαντήλας

Το ανθάκι της ουτοπίας

Ανάμεσα στην ερμητική σιωπή
και στην ακατάσχετη φλυαρία
υπάρχει ο δημιουργικός λόγος.
Ο ποιητικός λόγος.
Ανάμεσα στην δυσφορία του καύσωνα
και στην μελαγχολία της συννεφιάς
υπάρχει το εαρινό γλυκοχάραμα.
Με ό,τι αυτό συμβολίζει και σηματοδοτεί.
Η μελαγχολικά αισιόδοξη ματιά του εμείς
που τα διεκδικούμε και τα θέλουμε όλα.
Ποτίζοντας με συνέπεια
το ανθάκι της ουτοπίας.


Τάκης Τσαντήλας