Απεραντοσύνη

Είναι η νοσταλγία για το αύριο
που μας κρατάει ξάγρυπνους,
το φως των αεικύμαντων μαχών
που ανασκαλεύει την ιστορία,
το φιλί που ανεμίζει ασύνορο
στα οδοφράγματα της εξέγερσης,
το ταξίδι είναι
στα βαθύπεδα του εντός μας,
η προσέγγιση μας στο άγνωστο
πέρα από βεβαιότητες
κι από κρυσταλλωμένες αγυρτείες.

__________Υ.Γ.

Ανάμεσα σε μνήμες

από καιρούς αιμοβόρους 

κι αθώρητα δάκρυα

η αίσθηση ενός οικείου αγγίγματος
είναι που περικλείει
όλη την απεραντοσύνη της αγάπης.
Ως μουσική
ως ηδονή
ως ποίηση!


Τάκης Τσαντήλας

Λόχμη

Γράφω για όλα αυτά

που μου μιλούν

και παρεισφρέουν μέσα μου

καλώντας με

να τ' ανιχνεύσω.
 Για τις χαρές και τις οδύνες

που γυμνώνανε τα όνειρα

και τα παρέδιδαν στο πρώτο φως

να τα εγγράψει μυστικά στη μνήμη.
 Για το λεπτό ανθάκι 

που μας έθαλψε 

εκεί

στη λόχμη των παθών που ανταμώναμε

κι αποκαθαίραμε το χρόνο.

__________Υ.Γ.

Δεν ξόδεψα το χρόνο μου
παρά μονάχα για να δύναμαι να αγροικώ
την ηδονή των λέξεων
την ώρα που η πένα τις αγγίζει ανάλαφρα
και τις μυεί πως ν΄ απεκδύονται
μπροστά στο λάλον φως
και ν΄ αυτοπυρπολούνται.

Τάκης Τσαντήλας

Αναμονή παραλήπτη

Πόσο μα πόσο φως εδρεύει στα ποιήματα!
Εμπρός λοιπόν να τ’ ανιχνεύσουμε
να γίνουμε ανοιχτοί, εναργείς, μακρόθυμοι 
το φορτίο φαντάζει βαρύ
είναι βαρύ 
η βροχή δυναμώνει τον μακρόσυρτο χτύπο της
εμείς προχωρούμε εν μέσω
προσμονών και ενθυμήσεων
ως ό,τι δεν έχουμε ακόμα τολμήσει να δούμε
να πούμε
να πράξουμε.  
Το ποίημα ψάχνει επειγόντως παραλήπτη.

__________Υ.Γ.

Μέσα από την πυρπόληση της λήθης
μέσα από τις μουσικές και τα ποιήματα
σε ξαναβρίσκω,
όπως βρίσκουν τα σώματα
την ποθητή τους αγαλλίαση.


Τάκης Τσαντήλας