Πρόσκληση

Η πένα πάλι, κλαίει ξεσπάει, και νοσταλγεί

φλόγες πετάει, σαν κύμα σκάει κι αιμορραγεί

σκιές κυκλώνουν, το νου θολώνουν κι αυτομολούν

σ' ένα άδειο στρώμα, φιλιά στο στόμα σε ξεδιψούν

Μέσα στη μπόρα πορεύσου τώρα και θα με βρεις

τα μάτια κλείσε τους κάβους λύσε για να με δεις

έλα και μείνε, σύννεφο γίνε, μιαν αγκαλιά

ανάσα δώσ' μου, γίνε το φως μου, γλυκά φιλιά

Θάλασσες πέρνα κι εκεί στο τέρμα θα 'μαι σφυγμός

το χέρι δώσε, τον πόθο νιώσε, γλυκός σπασμός

θολά φεγγάρια και κρύα βράδια μες στη βροχή

αχνός ο ήχος, σαλεύει ο χτύπος χωρίς πνοή

Πόνος οδύνης το χθες αφήνεις και προχωράς

βάζεις τα άσπρα, κοιτάς τα άστρα, μ' αποζητάς

μ' ένα σου βλέμμα και λάγνο νεύμα με προ(σ)καλείς

να σε γητέψω και να σε κλέψω μην αρνηθείς

Τάκης Τσαντήλας - Έμμετρες αποδράσεις