Τάκης Τσαντήλας / Ιχνηλατώντας τη σιωπή

Εκτροπές


Σε βλέπω και πάλι
που δειλά ξεπροβάλεις
σαν σκιά
στο κατόπι μου.

Στις διαβάσεις σε βλέπω

των αστεριών και των μύθων

σαν φλερτάρουν τις νύχτες στα σύννεφα

και γυμνές οι αμαρτίες τους
φλογίζουν το άπειρο.

Αγροικώ την ανάσα σου

στο βαθύ του πελάγους γαλάζιο

εκεί που ο άνεμος

στήνει χορό ποθεινό μες στα κύματα 

ομιλεί μυστικά στο φεγγάρι

κι ανταμώνει την αχλή στο ξημέρωμα.

Στο απέραντο δάσος σε βλέπω

να γητεύεις αγρίμια κι απείθαρχα όνειρα

να με ψάχνεις στην τρέλα του νου

και σε στίχους που κλαίνε

σε σκοτεινά μονοπάτια
σε θύελλες

και σε στάχτες τσιγάρων που καίνε.

Να με χάνεις στην άβυσσο

να με βρίσκεις εντός σου.

_________________________________


Απογύμνωση


Οι λέξεις αποστρέφονται
κάθε ένδυμα
που προσπαθούν
να τις φορέσουν
κήνσορες
λόγιοι
και αριβίστες.
Γυμνές και αιθέριες
(θα) ανεμίζουν πάντα
στο άπειρο
εκπνέοντας γενναιόδωρα
μέσα μας
ακριβοθώρητα συναισθήματα
κι εύοσμες αισθήσεις.

_____________________________


Ακίδες θύμησες


Σμίγουν οι ανάσες μου με τις βροχές

ξυπνούν οι θύμησες

κι αλώνουν όνειρα και πλάνες

μ' αχνό το φως

κι ανάλαφρο αεράκι δειλινού.

Ακίδες θύμησες

χαράσσονται βαθιά μες στη σιωπή μου.

___________________________________


Έξαψη


Έχοντας περιπλανηθεί αιώνες στο κορμί σου
τόσο πολύ διέγειρες την έξαψη
όπου θαρρώ πως έβγαιναν
μικρά ανθάκια από το στήθος σου
ευωδιαστές μυρσίνες
που ανέδιδαν αδημονούντα πόθο
και μυστικοί σπασμοί σε ανεμώνες και υάκινθους
ένα φιλί μέσα σε νάρκισσους
μια χαραμάδα από φως λαθραίου φεγγαριού
άλικο όνειρο που ταξιδεύει με σιρόκο άνεμο
ως τα κρυφά φαράγγια των ωκεανών
των δακρυσμένων ουρανών
και των ερώτων.


Τάκης Τσαντήλας / Ιχνηλατώντας τη σιωπή / Οιωνός / 2008