Έτσι
σε ανιχνεύω αιώνες πριν το μέλλον αλώσει τη θύελλα
κι ένα σου βλέμμα αρκεί
να ζωγραφίζει ατέλειωτο μπλε την ψυχή μου
Πήγαινε
λύσε τα μαύρα ριχτά σου μαλλιά
φόρα τη πιο καλή φορεσιά
τη φλόγα σου
τη αιθέρια δροσιά σου
την πιο όμορφη
αυτή που φυλάσσεις για στιγμές μαγικές
για στιγμές που η ανάσα ανταμώνει την αίσθηση
η σιωπή την αντάρα του αφεύγατου πόθου
Τράβα σου λέω
και φέρε άμμο και βότσαλα
λίγες σταγόνες αλμύρας
κύμα και φλοίσβο
κι έλα σιμά μου
δίπλα μου έλα
να σκαρώσουμε τη δική μας ανάσα
τη δική μας ακτή
τη δική μας απόκρυφη θάλασσα
Τάκης Τσαντήλας
