Ώρα κοινής απουσίας

Κι όλο αδειάζουν τα μάτια μας, Μάτια μου
καίγονται η ανάσες μας απ’ τον καπνό
πνίγονται οι φλέβες μας στα απόνερα
που μας τρατάρισαν καιροί απερίσκεπτοι
το φως λιγοστεύει
ο χρόνος συστέλλεται
ο λόγος σωπαίνει
και φτάνει η ώρα
που ψάχνεις επίμονα
να βρεις ένα άστρο να σμίξεις
εκείνη η άτεγκτη ώρα κοινής απουσίας
που το σκοτάδι βοά
και θερίζει


Τάκης Τσαντήλας