Κατά συρροήν αδράνεια

Αιμορραγείς, το αντιλαμβάνομαι

μα κάνε κάτι για ν' ανυψωθείς έστω ελάχιστα,

προσπάθησε τουλάχιστον

Πάψε να προσκαλείς ως καλεσμένους

τους θανάτους στο κατώφλι σου

ή να θεωρείς ως αυτονόητα

τα κατά συρροήν ξενύχτια

που διάγεις μες στα μνήματα

παρέα με σκιές

και με χορταριασμένες θύμησες 

Όσο ο ουρανός θα προφασίζεται τον άμαθο

και θα εμμένει πως δεν ξέρει τι

για τ' άστρα που πενθούν

κι αυτομολούνε για το άγνωστο

τόσο τα νέφη θα πυκνώνουν

μέσα στις εγκοπές του νου

και θ' αναβάλλουν διαρκώς

το συναπάντημά μας με το ποίημα

Όσο σιωπάς

μια παγωνιά δρασκελίζει το άπειρο

μια σκοτεινιά αποκρύπτει το φως


Τάκης Τσαντήλας