Παραίσθηση

Σε βλέπω και πάλι
που δειλά ξεπροβάλεις σαν σκιά
στο κατόπι μου.
Στις διαβάσεις σε βλέπω
των αστεριών και των μύθων
σαν φλερτάρουν τις νύχτες στα σύννεφα
και γυμνές οι αμαρτίες τους
φλογίζουν το άπειρο.
Αγροικώ την ανάσα σου
στο βαθύ του πελάγους γαλάζιο
εκεί που ο άνεμος
στήνει χορό ποθεινό μες στα κύματα
ομολογεί τον έρωτα του στο φεγγάρι
κι ανταμώνει την αχλή στο ξημέρωμα.
Στο απέραντο δάσος σε βλέπω
να γητεύεις αγρίμια
κι απείθαρχα όνειρα
να με ψάχνεις στην τρέλα του νου
και σε στίχους που κλαίνε
σε σκοτεινά μονοπάτια
σε θύελλες
και σε στάχτες τσιγάρων που καίνε.
Να με χάνεις στην άβυσσο
Να με βρίσκεις εντός σου.


Τάκης Τσαντήλας