Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Μαρία Κρασοπούλου

Δέντρο


Πείτε στο δέντρο
που μας έκρυψε παιδιά
πως του φυλάω έναν ίσκιο.
Κι ας πείσμωσε η γρατσουνιά του αριστερού μου αγκώνα.
Κι ας γέμισε ως τα μισά το δισάκι της ελπίδας.
Κι ας τρέμει μες στα πόδια μου
η μνήμη της τρεχάλας.
Θέλουν κι οι νεκροί να σιγουρεύονται
πως κάποτε το δίχως άλλο
διετέλεσαν ζωντανοί.

_________________________________


"Συγ-κρίσεις"


Αν είναι να με συγκρίνεις,
θα πρέπει σωστά να με μετρήσεις.
Από που ξεκίνησα,
που μετοίκησα,
που διαχειμάζω προς ώρας
γιατί σου λέω πως τίποτα δεν είναι αιώνιο.
Μόνον η αλήθεια μακροημερεύει.
Αυτός ο ξενιστής που τρώει απ' το αίμα μου
να μου το θυμηθείς
θα αναπνέει ακόμα
όταν θα μου τραγουδούν
το δεύτε τελευταίον.
Γι' αυτό αν είναι να με συγκρίνεις,
θα πρέπει να με μετρήσεις σωστά.
Δεν χωρούσα θα πεις,
δεν περίσσευα στην άπλα των στίχων,
στην παράλια επιμονή
όταν αυτή μου φώναζε επιτακτικά
"ότι σου λέει η καρδιά θα κάνεις"
και μέσα είχε "καιρό"
και μέσα σκοτείνιαζε το μπλε του πελάγου
και γύρναγε σαν μύλος το νερό
να αλέσει το σταράκι των χρόνων μου,
εγώ ξάνοιγα τα χέρια και βουτούσα.
Αν είναι λοιπόν να με συγκρίνεις,
θα πρέπει σωστά ~
πολύ σωστά να θυμηθείς.

__________________________________


Αν


Αν η βία της βροχής
στο λεπτό το τζαμάκι του φόβου
χαράξει φλέβες και ποτάμια,
κάποιος θα κοιμήθηκε κλαίγοντας.
Ο αντίλαλος ενός παιδιού
που ψάχνει λιγοστό μπλε για χαρταετό ,
για πατρίδα, για ό,τι ~
αν θυμίζει εσένα πριν τη μεταφώνηση,
κάποιος άφησε μπόσικο το σχοινάκι
κι εν τέλει δεν κοκκίνισε η πίσσα του δρόμου.
Αν είχα άλλη μέρα γεννηθεί,
αν δεν σπαρτάραγα στο αλάτι
και στην άμμο,
αν στο ζύγι μας κέρδιζαν λιπόσαρκες χαρές
θα 'ταν μιαν άλλη τώρα
να παιδεύει το χαρτί,
να το προδίδει,
να το στύβει σαν μαινάδα ~
κι η ανία τα ''αν'' της όλα θα έκρυβε
στεγνά μες στην κοτσίδα.
Ένα βράδυ λέω ~
πριν το μεγάλο ύπνο ~
να λυθούν οι πιθανότητες.

_________________________


Έντιμη κουβέντα




Ό,τι σου αρνήθηκε η ζωή
της μουσικής να το γυρέψεις
κι αν πάλι δεν το λάβεις
θα 'χεις τουλάχιστον κάνει μιαν έντιμη κουβέντα
μ 'έναν αλλιώτικο θεό.




* Η Μαρία Κρασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Το τραγούδι και η γραφή την κέρδισαν από μικρή ηλικία. Αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο Καλαμάτας και από το τμήμα Βιολογικής Γεωργίας του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων και στη συνέχεια φοίτησε στο τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Το 2012 κάνει την πρώτη της δισκογραφική συμμετοχή ως ερμηνεύτρια στο δίσκο-βιβλίο του Γρηγόρη Πολύζου «Σε τόπους που δεν ξέρω», σε παραγωγή Νίκου Ζούδιαρη, που κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.  Το 2016 εκδίδει την ποιητική συλλογή «Ήχοι Αθόρυβοι» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Έχει στο ενεργητικό της συμπράξεις με διακεκριμένους καλλιτέχνες.