σαν αποκομμένο κομμάτι φεγγαριού
που κύλησε αργά
και βυθίστηκε στη θάλασσα.
Τα βράχια του φωσφορίζουν,
μυρίζουν φύκια κι ιώδιο,
οι θάμνοι ευωδιάζουν θυμάρι
κι οι πόθοι ανθίζουν
στο πάνσεπτο φως του Αυγούστου.
Την πανσέληνο, οι κάτοικοι
- ντόπιοι και επισκέπτες -
στήνουν χορό στην ακτή∙
οι μελωδίες σμίγουν με το θρόισμα των κυμάτων,
οι σκιές τους μεγαλώνουν ως τον ορίζοντα
και γίνονται γέφυρες
για τα όνειρα ναυτικών,
ναυαγών
και προσφύγων.
t_t / 08.08.25
