*
Ένα όμορφο πρόσωπο είναι το ηδύ κάτοπτρο το φωτός
στην ανάμνηση
Αναδιφώντας μυροβόλα όνειρα
που αναπηδούν στο κύμα
μέσα στ’ αμίλητο νερό
στον κόλπο με τα βότσαλα -
σε βλέπω να προσέρχεσαι
με τα μαλλιά σου ξέπλεκα
και να βουτάς γυμνή
στις θαλασσοσπηλιές τ’ ανέμου.
Το πρόσωπό σου∙
όμορφο
φωτεινό
διάφανο∙
άδει σαν Καλοκαιρινό ξημέρωμα
χορογραφώντας στους αιώνες,
την αθανασία!
* Η «αιθερογραφία» έχει πρόσωπο, αποτύπωμα, διαδρομή.
Θητεία στη συνεπή ασυνέπεια των αισθήσεων.
Και σαφώς παραλήπτη. Παραλήπτη με όνομα! Εις το διηνεκές.
t_t /
25.09.25
[ Κάπου πρέπει να σείεται το φως για να μπορούν τα όνειρα να καίνε, να λένε, ν' αγάλλονται ]