Το
πιο γλυκό σου βράδυ, μου το χάρισες μ’ ένα φιλί σου που ανέμιζε φωτιά
στο πάθος το λαθραίο με σεργιάνισες
στη μυστική και φλογερή σου αγκαλιά
Στο ακρογιάλι το κρυφό που με περίμενες
για να χαράξεις πάνω μου το σ’ αγαπώ
καθώς ηδονικές στιγμές, χαρές, ανίχνευες
μ’ έναν αλήτη άνεμο σιωπηλό
Τα όνειρά μας τώρα αρμενίζουμε
με βότσαλα σε σώματα που καίνε
το πάθος μας στα πέλαγα ανθίζουμε
και τα φιλιά μας πίνουμε και κλαίμε
Οι λέξεις άγρια κύματα ξεχύνονται
στον πιο καυτό μας πυρετό που δυναμώνει
γυμνές μεσ’ στα ποιήματα λικνίζονται
σε έναν έρωτα που όλο μας πληγώνει
Τάκης Τσαντήλας - Έμμετρες αποδράσεις
