Φιλοσύντροφε Τάκη
Ο Paulo Coelho στον
«Αλχημιστή» του έλεγε: «Μην ξεχάσεις τη γλώσσα των σημαδιών».
Και, προπαντός, μην ξεχάσεις να ακολουθήσεις μέχρι το τέλος τον «Προσωπικό σου
Μύθο».
Διαβάζοντας τον «προσωπικό σου μύθο» στα «ατοπήματά σου»
ένιωσα πραγματικά πολύ όμορφη έκπληξη και ευχαρίστηση. Και ήταν έκπληξη, όχι
γιατί δεν ήξερα τις προσωπικές σου ευαισθησίες και ικανότητες στον γραπτό λόγο,
αλλά γιατί δεν ήξερα ότι αυτές μπορούσαν να αποτυπωθούν από κάποιον με
τέτοια λεκτική ακρίβεια και
ποιητικότητα. Καίτοι τα «ατοπήματά» σου
αφορούν συναισθήματα, οι «φωτοπνοές» σου είναι τουλάχιστον «φωτογραφικής»
ακρίβειας και τις «ανταπο- δίδεις» με ανεξάντλητο γλωσσικό πλούτο.
Διαβάζοντας τα κείμενά σου είμαι σίγουρος (παρά την αντίθετη δήλωσή σου) ότι δεν
μπορεί παρά να είσαι απ` τους λίγους που
ήδη «είδες το ολάκερο φεγγάρι». Παρόλα αυτά «συνέχισε το ταξίδι»,
«παραπλάνησε και τον ήλιο», αν χρειαστεί και πάντως «μην χτίσεις την σιωπή σου» γιατί εμείς, οι φίλοι
σου αναγνώστες, θα περιμένουμε την συνέχεια
όσων συντροφεύουν τους πόθους της
«ποιητικής ανατροπής» σου.
Τουλάχιστον ένα ευχαριστώ για τους «δανεικούς σφυγμούς ζωής» σου.
