Φυγόδικα όνειρα

Μίκρυνε πια πολύ η σκήτη μου

και δεν χωράει τίποτα άλλο

παρά μόνο την ισχνή μου ανάσα

ελάχιστες λέξεις οικείας προέλευσης

και μνήμες θολές από σένα

Οι νύχτες μου
νηπτικές κι απερίφραχτες  

απαντώνται ενίοτε
με χυτούς πειρασμούς

με φυγόδικα όνειρα

με ενάλιους στίχους

με άστρα που μοιάζουν
με τ’ άστατα μάτια σου

που φεγγίζουν επίμονα

εκπορθώντας τη βαθιά σιωπή

και την μέσα μου ψύχρα

Και το φως
ταξιδεύει στο άπειρο

με ακάνθινους έρωτες  

με απόκρυφα δάκρυα

και φιλιά μυστικά
που στενάζουν


Τάκης Τσαντήλας