Η διεκδίκηση του αυτονόητου

"Σημασία έχει να είσαι Άνθρωπός".
Να παραμένεις Άνθρωπος.
Να διεκδικείς κάθε φορά τον αυτονόητο ανθρωπισμό σου ως πυρά ακάθιστη που αναδίδει αγάπη κι ελπίδα απέναντι στη σιωπή και το φόβο.
Να κατανοείς τους καιρούς όχι με παθητική στωικότητα αλλά με δημιουργική ανυπακοή κι αμφισβήτηση.
Να κεντρίζεις την ιστορία με θύμησες από το μέλλον.
Να μην φτάσεις ποτέ στο σημείο να πεις: "Προσπαθώντας να αλλάξω τον κόσμο ποδοπάτησα τον διπλανό μου".
Να λες, σ' αγαπάω και να το εννοείς.

Τακης Τσαντήλας

Συγκατοίκηση με την ποίηση

Είναι ευλογία να προσφέρουμε στον πλησίον μας το πρόθυμο χέρι μας, τον παυσίλυπο λόγο μας, την απερίφραχτη αγκαλιά μας.
Να λοιπόν ένας πρόδηλος λόγος γιατί πρέπει να είμαστε ευμενείς με την ποίηση. Να συνάπτουμε σχέσεις ουσίας μαζί της με συχνούς περιπάτους σε γιαλούς κι αστροφέγγαρα.
Γιατί η παρέα μαζί της, η αρραγής συγκατοίκηση είναι σπονδή κι ευωδία. Είναι γροθιά στα εδραία και χάδι στ' ανέστια.
Είναι άλμα πάνω από εμάς για να βρούμε εμάς.


Τάκης Τσαντήλας 

Αυτοσυνείδηση

Για να παρεισφρήσει πραγματικά μέσα μας η λιακάδα της ελευθερίας και η αύρα της ποίησης οφείλουμε να αποβάλουμε όλα τα περιττά φκιασίδια που βαραίνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή μας.
Την ανασφάλεια, τον φόβο, τον καταναλωτισμό, τη συσσώρευση παντός είδους άχρηστων, αχρείαστων και ανούσιων πραγμάτων, αρκούμενοι στα απλά και απέριττα έτσι ώστε να βρούμε το χρόνο και τον τρόπο, να μας ανιχνεύσουμε, να μας βρούμε, να μας γνωρίσουμε, να μας αποδεχτούμε, να μας αγαπήσουμε.
Να μας απελευθερώσουμε.
Οι επιλογές που κάνουμε ή δεν κάνουμε καθορίζουν και την εξέλιξη των πραγμάτων στο εδώ και στο τώρα κι αποτυπώνονται στο βήμα, στο βλέμμα, στο μέσα μας.
Η ζωή προχωράει έτσι κι αλλιώς και ο καθένας/καθεμιά από μας γίνεται εν τέλει ο Προκρούστης ή η Ιθάκη του εαυτού του.


Τάκης Τσαντήλας

Ευκρινώς κι ολογράφως

Τόσο δύσκολο μα και τόσο απλό να κοινωνείς με την ποίηση όσο να υπερβείς τα εφήμερα αναζητώντας εσένα μέσα στις συμπληγάδες της προσμονής και της θύμησης.
Η αθωότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αλήθεια γυμνή κι αφτιασίδωτη. Να την αναζητάς, να την ανιχνεύεις, να την φτάνεις, να την αγγίζεις. Να μην διανοηθείς ποτέ όμως πως την κατέχεις.
Την ευμένεια των θεών, των θνητών και ανέμων δεν την ικετεύεις. Την δικαιούσαι ως αγάπη και φως. Φτάνει να σπέρνεις ανθούς στα φορτία σου.
Κι ας λυγίζεις ενίοτε..

Τάκης Τσαντήλας

Άχραντος επιθυμία

Τίποτα άλλο δεν θα ποθήσω
ν' απεκδυθείς μονάχα
των περιττών συστολών σου
να ταξιδέψεις μακριά
ως το άχραντο φως
ν' αφουγκραστείς τον αχό
της απαστράπτουσας φλόγας
και να με κρύψεις βαθιά
μέσα στο εύοσμο πάθος σου
που αδημονεί διακαώς
να ανθίσει


Τάκης Τσαντήλας