Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019

Έκπαγλος λόγος

Να είσαι θέλω
καθαγιασμένη φωτιά
στα χείλη
στο σώμα
στις φλέβες μου.
Πόθος 
δαιμονικός κι αχαλίνωτος.
Έκπαγλος λόγος
στην κάθε έξαρση
των ηδονών σου.

__________Υ.Γ.
Τόσο με πυρπολήσανε τα μάτια σου
που ως κι ολάκερη η θάλασσα
καθίσταται αδύναμη
να σβήσει τη φωτιά τους.


Τάκης Τσαντήλας


Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

Μαρία Αργυρακοπούλου / Αποτυπώματα στο πουθενά

Ουτοπία ονείρων


Δεν είμαι τίποτα άλλο παρά
το ανυπόδητο βάδισμα
στο όρος των εξόριστων αγγιγμάτων
η ουτοπία των μεθυσμένων ονείρων μου
που συστεγάζονται με τη άγια φλόγα
αυτή της ανάστασης
που τιθασεύει τον θάνατο
της αρετής που υμνεί τη ζωή.
Δεν είμαι τίποτα άλλο
παρά μια ανάσα
στο μυστικό ακρογιάλι σου.

____________________________


Εσένα ρώτα


Αν θες να μάθεις πως μεγάλωσα
ρώτα τη γη που με έθρεψε
τα άνθη ρώτα
της ακοίμητης πέτρας
που ποτίστηκαν με αμόλευτα δάκρυα
τα δάση ρώτα
τα βουνά
τα λαγκάδια
κι ακόμα τον άνεμο
που ολημερίς δροσίζονταν
με τ’ αηδονιού το κελάηδημα
και με όνειρα άδηλα
που τα χάρασσα με κατάνυξη
στο ξημέρωμα
και στο δείλι.
Αν θες να μάθεις πως αναπνέω
Εσένα ρώτα
που με άγγιξες
ως φως της αυγής
κι ως υπέρλαμπρο άστρο της νύχτας.

___________________________


Πολύπαθη χίμαιρα



Στο δύσβατο της ζωής
το μονοπάτι
ανάμεσα στη βροχή
και στο αχνόφεγγο
τραγούδι έγινα
της προσμονής
και καρτερίας.
Έτσι σ’ αντάμωσα
ως πολύπαθη χίμαιρα
σε ποίημα τ’ ανέμου.

_____________________________


Έσχατος στίχος


Στο κουφάρι
της εναπομείνασας ανθρωπιάς
ανάμεσα σ’ ένα άτολμο πλήθος
που μέσα στο δάκρυ του
κρύβει το δύσβατο τώρα
και κεντάει στο άλγος του
προσμονή κι ικεσία
εκεί θα με βρεις
να αμύνομαι σθεναρά
ως έσχατος στίχος.


Μαρία Αργυρακοπούλου / Αποτυπώματα στο πουθενά
Χρόνος Εκδόσεις / 2019


* Η Μαρία Αργυρακοπούλου ζει και δραστηριοποιείται, τα τελευταία χρόνια, στη Λαμία Φθιώτιδας. Κατάγεται από το Βεσίνι Καλαβρύτων Αχαΐας. Έχει τελειώσει τα ΤΕΙ Μαιευτικής και εργάστηκε για πολλά χρόνια σε ιδιωτική κλινική της Αθήνας. Η σχέση της με τον ποιητικό και πεζό λόγο ξεκινάει από τα χρόνια της εφηβείας της. Είναι μέλος του "Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών & Συγγραφέων". Πεζά κείμενα και ποιήματά της απαντούμε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και κυρίως στον προσωπικό της ιστοχώρο «Αποτυπώματα»
 http://apotypomataa.blogspot.com
Η ποιητική συλλογή «Αποτυπώματα στο πουθενά» είναι η πρώτη της έντυπη εκδοτική απόπειρα.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο e-mail: margy170715@gmail.com  


Σάββατο 17 Αυγούστου 2019

Διαπίστωση


Θολό κι αβέβαιο το αύριο
κήπος το χθες
μας εγκαλεί που τον μπαζώσαμε
το μέλλον είναι τώρα
στη στιγμή που γίνεται ώρα
μέρα
μνήμη
λήθη
χρόνος φθαρτός
χρόνος γυμνός
συμβατός με τη γύμνια μας.

__________Υ.Γ.
Κάθε χορός και το τραγούδι του 
κάθε σποδός και μία σεπτή αναπόληση
μία ματαίωση
που μονάζει στα άστρα.


Τάκης Τσαντήλας






Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019

Αύγουστος


Τι κοινό έχει ο πόλεμος κι ο έρωτας, ρώτησες.
Είναι και οι δυο αιμοσταγείς
κι ανελέητοι, αυτο-αποκρίθηκες.
Τον μήνα Αύγουστο ιδίως
και με φεγγάρι γεμάτο.
Ο έρωτας όμως είναι και αρετή, συνέχισες,
και ηδονή
και ευωδία
και μελωδία
και Ικαριώτικος χορός
κι Αμοργιανός σκοπός
κι ηλιοβασίλεμα στη Γαύδο
και Πανσέληνος στο Αγκίστρι
και ξημέρωμα στο Χορευτό
και κάμπινγκ του Δικτύου στην Καστροσυκιά της Πρέβεζας
και περιηγήσεις στην έναστρη νύχτα
και Αύγουστος του Παπάζογλου
και Βουτούμι
και Σύμη
και Ανάφη
και Κουφονήσια
και τόσα ακόμα.
Ο έρωτας είναι εκείνη η θεσπέσια
συναισθηματική ασάφεια
που λέει, καίει, απορυθμίζει
διεγείρει, εξεγείρει
το νου και το σώμα.
Τον μήνα Αύγουστο ιδίως
και με φεγγάρι γεμάτο.


Τάκης Τσαντήλας




Τετάρτη 7 Αυγούστου 2019

Στο απείθαρχο άπειρο


Θα με ανταμώσεις πάλι στο διηνεκές του χρόνου
στο απείθαρχο άπειρο
με μια θολή ματιά να σε θωρεί ατάραχα
την περιφερόμενη πίκρα μου
να αναδύεται από καπνούς κι αναθυμιάσεις
από το διπλωμένο στομάχι μου
το ερμητικά κλεισμένο στόμα μου
τη μοναξιά που δεν με λησμονεί ποτέ
κι ας την προδίδω ενίοτε
που τη σκορπίζω θρύψαλα στον άνεμο
που την πυροδοτώ δίχως να καίγεται
που με περιγελά και μ’ αγκαλιάζει.
Βάζω στους στίχους μου φωτιά να ζεσταθώ
..μαζί τους καίγομαι.
Στις στάχτες θα με βρεις
στις αναζωπυρώσεις απ’ τις τελευταίες σπίθες
θα πονέσεις πολύ και θα καείς
..μα θα με βρεις.


Τάκης Τσαντήλας