Ανάσα μονάχα

Δεν ήταν η λήθη
μήτε η μνήμη
που θρόιζε
στ' ανοιχτά του απείρου
ανάσα μονάχα
τρυφερή
και απρόσωπη
ανάσταση σιωπών
στον κυρίως ναό
της αγάπης.

ΥΓ:  Την ατραπό της απλότητας.
Αυτήν ανιχνεύουμε!
Υμνώντας το φως
που ευφραίνει γλυκά
τις ανάσες μας.

Τάκης Τσαντήλας