Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Ίχνη θολά


Αν αναρωτηθείς ποτέ σου
που να χάθηκα
ψάξε βαθιά πολύ
μέσα στις φλέβες σου

Ίχνη θολά
θα σ' οδηγήσουνε
στην κρύπτη μου


Τάκης Τσαντήλας

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Νοέμβρης '73



Ημέρα θύμησης η σημερινή..
Για τους αλήτες που αγαπήσαμε..
Για τη συνάντηση της ποίησης με την ελευθερία..
Οι μνήμες ζωντανεύουν 40 χρόνια μετά, και η φωνή της τότε σπουδάζουσας κι εργαζόμενης νεολαίας, μας σκαλίζει θύμησες από το ..μέλλον..
Εδώ πολυτεχνείο - Εδώ πολυτεχνείο..
Σας μιλά ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων..
Φωνή αντίστασης και πάλης..
Αμφισβήτησης, ανυπακοής και ανατροπής..
Σημάδι ανεξίτηλο για κάθε ανήσυχο κι ελεύθερο άνθρωπο, σταθμός κι αφετηρία ταυτόχρονα της νεολαίας και του λαού μας..
Η ποίηση κι ο έρωτας περνάει κι ανταμώνεται στις θύμησες του Νοέμβρη ‘73, με την αμφισβήτηση, το εξεγερσιακό συναίσθημα, την ουτοπία και το όνειρο, το φως και την ελπίδα..
Η ελευθερία δεν χαρίζεται μα καταχτιέται..
Και οι νέοι μας, οι τότε νέοι μας, ενωμένοι μέσα στη διαφορετικότητά τους, άοπλοι μα ψυχωμένοι, βγήκαν στους δρόμους τραγουδώντας για το δίκιο και την λευτεριά, για τον πολιτισμό και τη δημοκρατία..
Αναφορά και πρόταση τους, ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, που να ικανοποιεί τις ριζικές ανάγκες των ανθρώπων..
Με ουσιαστική δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση..
Με ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα για όλους και όλες..
Τα συνθήματα και τα οράματα της γενιάς του πολυτεχνείου είναι διαχρονικά..
Σημείο αναφοράς και φάρος φωτεινός πού μας δείχνει το δρόμο για το μέλλον..
Για τα πολυτεχνεία που έπονται..
Τιμώντας σήμερα το πολυτεχνείο, τιμώντας τον Νοέμβρη΄73, την τότε σπουδάζουσα και εργαζόμενη νεολαία, ας ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά του εφησυχασμού και της απάθειας..
Ας αρνηθούμε, σήμερα, να "πειστούμε" από την πλύση εγκεφάλου των μ.μ.ε. που μας θέλουν πολίτες - καταναλωτές πλαστικού φαγητού, πλαστικής σημαίας και πολιτικής, πλαστικών θεμάτων και εικόνων..
Ας αρνηθούμε να κλείσουμε το στόμα μας απέναντι σ' αυτούς που προσπαθούν να μας πλασάρουν ότι η εξουσία τους είναι νομοτέλεια..
Ας σταματήσουμε να μένουμε απαθείς και αμέτοχοι στη συστηματική υποβάθμιση της καθημερινής μας ζωής, στην περιβαλλοντική και οικολογική καταστροφή, στα μεταλλαγμένα τρόφιμα και προϊόντα, στην αισθητική τρομοκρατία και στη λοβοτομή της σκέψης και των συναισθημάτων..
Ας γίνουμε ανιχνευτές και οδοιπόροι μακρινών ονείρων και οραμάτων..
Να γίνει η όποια πολιτική και κοινωνική ένταξη μας πραγματικά και ουσιαστικά ενεργητική..
Με φόντο την ποίηση, την αμφισβήτηση, την ανυπακοή, την ανατροπή..
Το δικαίωμα στο ταξίδι και στο όνειρο..
Το φτάνει πια και το ja basta..
Και το γεμάτο πάθος φιλί των ερωτευμένων στα οδοφράγματα..
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και αναγκαίος όσο ποτέ..
Ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πολέμους και επεμβάσεις, χωρίς μνημόνια και τοκογλύφους, χωρίς φυλετικές, εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις..
Ένας κόσμος πολυεθνικός και πολυπολιτισμικός..
Ένας κόσμος που θα χωράει πολλούς κόσμους..
Ένας κόσμος "ίσης ελευθερίας" και "ελεύθερης ισότητας" στον οποίο η ισότητα θα εξασφαλίζει την ελευθερία και η ελευθερία θα εγγυάται την ισότητα..
Αν το δικαίωμα στο όνειρο, τείνει στους χαλεπούς καιρούς μας, να γίνει "ποινικό αδίκημα", τότε ας το διαπράξουμε όλοι μαζί..
Χρέος της γενιάς μας η ανατροπή..
Στο απέραντο περιβόλι της θύμησης οι αλήτες που αγαπήσαμε μας στέλνουν άνθη στιλπνά και χαιρετίσματα..
Μας δείχνουν τον δρόμο για την έξοδο από την ακινησία και την έφοδο στον ουρανό..
"Λίγο ακόμα να σηκωθούμε.. λίγο ψηλότερα.."
Για να πάρουν, τα "όνειρα εκδίκηση"..
..και να ανθίσουν..



Τάκης Τσαντήλας

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Πίνω τα φιλιά σου


Ανιχνεύω αρχέγονους πόθους
και βαδίζω σε σένα
την ψυχή σου χαράσσω με νόστους
με σφυγμούς και με πένα

Τα φιλιά μου με πάθος σου δίνω
στα κρυφά στο σκοτάδι
και πολλά «σ’ αγαπώ» ζωγραφίζω
στου ανέμου το χάδι

Την φωτιά μου εντός σου εισδύω
και ανάστα, σου δίνω
με ανθούς το κορμί σου ενδύω
την ανάσα σου πίνω

Κατευθείαν στο λάθος μαζί σου
και ας είμαι χαμένος
η μικρή μου πνοή στη ζωή σου
στης οδύνης το μένος


Τάκης Τσαντήλας - Έμμετρες αποδράσεις


Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Αριστερή κυβέρνηση! Με ποιους, για ποιους και γιατί;



Πολλές οι κουβέντες που γίνονται, είναι αλήθεια, στο χώρο της Αριστεράς και όχι μόνο, με το τι σημαίνει κυβέρνηση της Αριστεράς, τι προσδοκούμε από μια τέτοια κυβέρνηση, τι είναι η λαϊκή εξουσία, η διαχείριση του καπιταλισμού, ο σοσιαλισμός, κλπ. Είναι φορές μάλιστα που οι συζητήσεις αυτές φορτίζονται πέρα από τον έλλογο προβληματισμό και με εμπάθεια και φανατισμό, με ιερό φανατισμό θα ‘λεγα που παραπέμπει περισσότερο σε θρησκευτικά δόγματα παρά σε κόμματα και ανθρώπους που επαγγέλλονται, παλεύουν και προσδοκούν μιαν άλλη καλύτερη κοινωνία.
Όποιος πιστεύει ότι μια αριστερή κυβέρνηση (οποιαδήποτε αριστερή κυβέρνηση) θα εφαρμόσει άμεσα σοσιαλιστική πολιτική πλανάται πλάνη οικτρά. Άλλο αριστερή κυβέρνηση και άλλο αριστερή λαϊκή εξουσία. Μια αριστερή κυβέρνηση ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ αλλά σαφώς στην αρχή θα προσπαθήσει να διαχειριστεί τον καπιταλισμό κάνοντας πέντε, δέκα, πενήντα πράγματα υπέρ των ασθενέστερων τάξεων, ανακουφίζοντας τα φτωχά λαϊκά στρώματα και σταματώντας παράλληλα την κατεδάφιση της κοινωνίας από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Παράλληλα έχοντας το λαό δίπλα της θα προσπαθήσει να συγκρουστεί με τις κατεστημένες και κυρίαρχες δυνάμεις σε όλα τα επίπεδα κάνοντας το λαό κοινωνό και συμμέτοχο. Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ είναι μια διαρκής διαδικασία με βήματα, με κύματα, με μικρές και μεγάλες κατακτήσεις. Το μέλλον μας σαφώς και δεν είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα, ούτε βέβαια και τα αιμοσταγή καθεστώτα τύπου Βόρειας Κορέας που αυτοπροσδιορίζονται ως σοσιαλιστικά, δυσφημίζοντας και απαξιώνοντας τα μέγιστα το σοσιαλιστικό απελευθερωτικό πρό(σ)ταγμα και δίνοντας το καλύτερο άλλοθι στις κυρίαρχες δυνάμεις του πλούτου.
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕΜΙΑ ΜΟΝΗ ΧΩΡΑ με τον καπιταλιστικό περίγυρο να μαίνεται γύρω είναι αδύνατο να οικοδομηθεί και ΟΠΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΊΖΕΙ ΑΥΤΟ ή δεν ξέρει τι της γίνεται ή απλά εξαπατά τον κόσμο.
Η δύναμη στην ενότητα, η ελπίδα στην Αριστερά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η έμπρακτη και πλέον σοβαρή προσπάθεια ενότητας της Αριστεράς. Κόμματα, συλλογικότητες, ομάδες, άτομα, ενταγμένα και ανένταχτα με διαφορετικές αφετηρίες και διαδρομές ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια προσπάθεια - όχι απλά διαμαρτυρίας και καταγγελίας - αλλά (και) διεκδίκησης - για πρώτη ίσως φορά - από τους πολίτες στήριξη και ψήφου ανάδειξης ΑΡΙΣΤΕΡΉΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ μέσα από ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο απαλλαγής από τα μνημόνια και ανακούφισης της δοκιμαζόμενης κοινωνίας. Ένα πολιτικό σχέδιο ρήξεων και ανατροπών στο «εδώ και τώρα» και όχι σε ένα αχανές και απροσδιόριστο μέλλον.
ΕΝΟΤΗΤΑ σημαίνει υπέρβαση από στεγανά και στερεότυπα, όσμωση διαφορετικών αντιλήψεων στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, κατεδάφιση δογματικών τοίχων και κοινή περπατησιά χωρίς να αναιρούνται οι διαφορετικές προσεγγίσεις του κάθε χώρου.
ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ; ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ;
Ας δώσουμε λοιπόν την απάντηση μας απέναντι στις κυρίαρχες δυνάμεις του κεφαλαίου δυνατά, ενωτικά, αριστερά και συντεταγμένα. Για αλλαγή πολιτικής υπέρ των ασθενέστερων τάξεων. Για να απλωθεί η πυρκαγιά της ρήξης και της ανατροπής σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον πλανήτη. Για έναν άλλο κόσμο εφικτό και αναγκαίο με τον άνθρωπο στο προσκήνιο και πάνω από τα κέρδη. Για να αποκτήσουν φωνή οι «δίχως φωνή». Να ανοίξει ο δρόμος και να μπορέσουμε να αγωνιστούμε:
Για τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα με ελευθερία, δημοκρατία και χειραφέτηση.

Τάκης Τσαντήλας

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Στην Ενότητα η δύναμη, στην Αριστερά η ελπίδα..


Όλοι και όλα κρίνονται στο χθες, στο τώρα, στο αύριο. Πάντα έτσι συμβαίνει στο διηνεκές του χρόνου. Η ζωή κυλάει με βήματα αλλά αλλάζει συνήθως με κύματα. Κύματα μεγάλα κι αναπάντεχα ερχόμενα από τα βάθη της ιστορίας.
Στις ιστορικές - για το λαό και την αριστερά - στιγμές που ζούμε κάποιοι αντί να στήσουν πλάτη επιδίδονται στο ρόλο του πόντιου Πιλάτου κι ακόμα χειρότερα προμηνύουν καταστροφές και ήττες.
Στήνουν κατηγορητήρια και δίκες προθέσεων. Η μιζέρια και ο φαρισαϊσμός τους σε αγαστή σύμπραξη με τις αδιέξοδες μοναχικές τους πορείες.
Η βαρβαρότητα απελαύνει και κάποιοι στον κόσμο τους βαφτίζουν την ελπίδα αυταπάτη σίγουροι για την εδραιωμένη αλήθεια τους. Όσο η πραγματικότητα τους διαψεύδει τόσο περισσότερο επιτίθενται στην πραγματικότητα.
Σκέφτονται, εκφράζονται, δρουν περισσότερο σαν φανατικοί θρησκευόμενοι παρά σαν πολίτες με ανοιχτά μάτια, αυτιά, νου κι αδυνατούν έτσι να δουν απλά πράγματα γύρω μας, ορθώνοντας τείχη και γκρεμίζοντας γέφυρες.
Άραγε όταν τα νοσοκομεία δεν θα έχουν πια ούτε γάζα για τους ασθενείς, όταν οι μισθοί φτάσουν στα 300 ευρώ θα είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για "κοινωνική" εξέγερση;
Όταν η ανεργία, η υπο-απασχόληση, η κατάθλιψη, οι αυτοκτονίες χτυπήσουν συναγερμό θα φιλοτιμηθούμε άραγε να προσπαθήσουμε κοινό ενωτικό αριστερό βηματισμό;
Μα ο συναγερμός έχει σημάνει σύντροφοι. Δεν τον ακούτε;
Σε κάθε περίπτωση, αν η αριστερά με κύριο κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ έχει μια πιθανότητα να κυβερνήσει, σε τι άραγε βοηθάει η εκ των προτέρων και με έωλα επιχειρήματα καταδίκη της;
Βοηθάει την ανάπτυξη του γενικότερου λαϊκού κινήματος η άποψη ότι "όλα είναι χαμένα";
Τη στιγμή μάλιστα που ο λαός βρίσκεται ένα βήμα πριν την απόλυτη καταστροφή εξ’ αιτίας των ανάλγητων πολιτικών επιλογών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Εκτός από τον καπιταλισμό υπάρχει και η μοναξιά σύντροφοι.
Ας παραμερίσουμε αυτά που δήθεν μας χωρίζουν. Ας κοιτάξουμε αυτά που μας ενώνουν. Τα κόμματα δεν είναι σκοπός, δεν είναι αυτοσκοπός. Μέσον είναι για το καλό της πατρίδας μας, της κοινωνίας, των συμπολιτών μας.
Ό,τι είναι καλό για το λαό είναι καλό και για το κόμμα (για τα κόμματα) όπως έλεγε και ο Άρης Βελουχιώτης. Ας σταματήσουμε λοιπόν να πέφτουμε στην παγίδα που κάποιοι στήνουν έντεχνα για να διχάσουν τους συμπολίτες μας. Το θέμα μας είναι η φτώχεια και η ομίχλη που μας έχει πνίξει ανάσες και όνειρα.
Κοιτάξτε γύρω σας. Παντού ερείπια. Πρόσωπα χλωμιασμένα, ρυτιδιασμένα, γερασμένα, καταθλιπτικά. Πρόσωπα με έντονα τα χαρακτηριστικά της απογοήτευσης, του «πώς θα τα βγάλω πέρα», του «πώς θα ταΐσω τα παιδιά μου». Έχουν αυτοκτονήσει – δολοφονηθεί – άνθρωποι, έχουν διαλυθεί οικογένειες, έχουν εξοβελιστεί όνειρα.
Έχουμε ξεχάσει πώς είναι να γελάς, να χαίρεσαι, να ερωτεύεσαι, να ταξιδεύεις. Όπου κι αν κοιτάξουμε η Ελλάδα μάς πληγώνει. Παντού ικέτες, επαίτες, λουκέτα, συντρίμμια ονείρων και ζωών. Η φτώχεια έχει απλωθεί παντού σαν πανούκλα.
Δείτε καλά. Παντού συσσίτια, λες και βρισκόμαστε σε κατοχή και σε πόλεμο. Βιώνουμε την βαρβαρότητα σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική. Κι αυτή η βαρβαρότητα δεν μας είναι άγνωστη. Τη ξέρουμε καλά. Έχει όνομα, κατοικία, υπογραφή. Έχει τόνο, ύφος, χρώμα. Ένα χρώμα αποκρουστικό και κατασκότεινο.
Μας θέλουν σύγχρονους σκλάβους κι αμέτοχους. Και γι’ αυτό προσπαθούν να μας εκβιάσουν, παραπλανήσουν, ενοχοποιήσουν, χειραγωγήσουν. Όσο εμείς τους το επιτρέπουμε τόσο αυτοί συνεχίζουν. Κι άλλο, κι άλλο κι άλλο. Γιατί οι αγορές και το κεφάλαιο είναι σαν τους βρικόλακες. Τρέφονται κι ηδονίζονται με αίμα, με το αίμα μας.
Μόνο το φως φοβούνται οι βρικόλακες. Το φως της ζωής, της ενότητας, της εξέγερσης, της ανά(σ)τασης. Δείτε γύρω σας. Ξημερώνει. Ώρα να απαλλαγούμε για τα καλά από τα πολιτικά βαμπίρ που μας πνίγουν ανάσες, όνειρα, ζωές.
Ούτε βήμα πίσω.
Στην ενότητα η δύναμη, στην Αριστερά η ελπίδα.
Όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε.
Θα νικήσουμε..


Τάκης Τσαντήλας