Ερωτικό φεγγάρι

Απόψε το φεγγάρι πρόβαλλε πιο όμορφο
πιο φωτεινό
πιο ποθητό∙
απέναντί μου στάθηκε
και μ’ έλουζε
συνομιλώντας με τις πλάνες μου
τις πετρωμένες προσμονές μου.
Χάθηκε το φεγγάρι μεσ’ στα σύννεφα
έσμιξε με τον άνεμο
στην άγια μέσα αισθαντική βραδιά
όπως τα άνθη με την άνοιξη
κι η νοσταλγία με το τώρα.


Τάκης Τσανήλας 

Αγκαλιά μ' ένα σύννεφο

Δε μ’ αντιλήφθηκες
κοιμόσουν τη νύχτα
αγκαλιά μ’ ένα σύννεφο
πλάι σου ήρθα
η σιωπή μου άγγιζε αλαφρά
τα μαλλιά σου
η ανάσα μου σκέπαζε
το απέκδυτο σώμα σου 

Πάνε αιώνες τώρα
που δεν κάνω τίποτα άλλο
παρά μόνο
μαζεύω άνθη δυσεύρετα
και κρυφά στα προσφέρω 


Τάκης Τσαντήλας

Απρίλης

Η πρόσβαση μας στο ανερμήνευτο.
Αυτό ίσως είναι ποίηση.
Το ηδύ μυστικό μας απάγκιο
που κοινωνούμε τα πάθη
τα λάθη
τα άλγη μας.

Κι ο Απρίλης ν’ ανθίζει!


Τάκης Τσαντήλας

Η δίωξη του φεγγαριού

Αγκάλιασμα σε στάχτη πάνω και κενό
μ' αισθαντικό στροβίλισμα
και τους καιρούς ανάλγητους
να ασελγούν σε άνθη και ποιήματα 

Πώς να σταθείς ατάραχος
μπροστά στη δίωξη του φεγγαριού;
Το δάκρυ πως να κρύψεις
σαν η παλίρροια αποκαλύπτει
το νεφέλωμα του νου; 

Η κάθε μέρα είναι κραυγή
παγιδευμένη ελευθερία
οσμή αφόρητη τροπαιοφόρων τίποτα
που διαλαλούν ζωή απύρετη
μ' ιλουστρασιόν ευαισθησία 

Κι ο έρωτας; Κατηγορούμενος κι αυτός
ένοχος της εσχάτης των ποινών
διαφθορέας σκοτεινός και παραβάτης 

Πάψε Αφροδίτη ν' αγρυπνάς
μες στην ομίχλη πάψε να προσπαθείς
τον άνεμο ν’ αποπλανήσεις∙
φυλάξου κι όπου να 'ναι θα φανούν
- ξανά - οι κήνσορες
με προτροπές κι αφορισμούς
να εξορκίσουν την απόκοσμη
ερωτική σου ευμορφία.


Τάκης Τσαντήλας