Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Εκτροπές



Σε βλέπω και πάλι
που δειλά ξεπροβάλεις
σαν σκιά
στο κατόπι μου

στις διαβάσεις σε βλέπω
των αστεριών και των μύθων
σαν φλερτάρουν τις νύχτες στα σύννεφα
και γυμνές οι αμαρτίες τους
φλογίζουν το άπειρο

αγροικώ την ανάσα σου
στο βαθύ του πελάγους γαλάζιο
εκεί που ο άνεμος
στήνει χορό ποθεινό μες στα κύματα 
ομιλεί μυστικά στο φεγγάρι
κι ανταμώνει την αχλή στο ξημέρωμα

στο απέραντο δάσος σε βλέπω
να γητεύεις αγρίμια κι απείθαρχα όνειρα
να με ψάχνεις στην τρέλα του νου
και σε στίχους που κλαίνε
σε σκοτεινά μονοπάτια
σε θύελλες
και σε στάχτες τσιγάρων που καίνε

να με χάνεις στην άβυσσο
να με βρίσκεις εντός σου


Τάκης Τσαντήλας

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Το διάφανο του φωτός και του αέρα



Όταν η αλήθεια απογυμνώνεται
μπροστά στον καθρέφτη του νου μας
τότε και η φωνή ή η σιωπή
πρέπει να αποτυπώνεται ανάλογα
και να εναρμονίζεται
με τη γυμνή μας αλήθεια.

Οι λέξεις είναι σαν αναπάντεχα κύματα.
Πότε μας θάλπουν και πότε μας πνίγουν.
Και το σκοτάδι μας βοηθά να αισθανθούμε
και να εκτιμήσουμε το διάφανο
του φωτός και του αέρα.

Εκεί που ενεδρεύει το άφθαρτο
το αδιόρατο
το αναδυόμενο.


Τάκης Τσαντήλας

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Ατραπός


Να είμαι - για Σένα - Ατραπός
να διακονώ το κενό
που σοβεί στην ανάσα σου
Φως αστρικό
για να μπορείς
να διασχίζεις τη νύχτα
απρόσκοπτα
___ Κρήνη να είμαι  
να απαλαίνω την ορμή της φωτιάς
που πυρακτώνει τις φλέβες σου


Τάκης Τσαντήλας

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Κατανυκτικά



Το φως αναπλάθεται κάθε φορά μέσα μας
Όσο εμείς ξεμακραίνουμε
___ Τόσο αυτό πλησιάζει
Περνώντας μέσ' απ' την πύλη της νύχτας μας

Αθόρυβα
Μυστικά
Κατανυκτικά
Με τον λόγο απέκδυτο και τη μνήμη παρούσα


Τάκης Τσαντήλας

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Εσένα ρώτα


Αν θες να μάθεις πως μεγάλωσα
ρώτα τη γη που με έθρεψε
τα άνθη ρώτα
της ακοίμητης πέτρας
που ποτίστηκαν με αμόλευτα δάκρυα
τα δάση ρώτα
τα βουνά
τα λαγκάδια
κι ακόμα τον άνεμο
που ολημερίς δροσίζονταν
με τ’ αηδονιού το κελάηδημα
και με όνειρα άδηλα
που τα χάρασσα με κατάνυξη
στο ξημέρωμα
και στο δείλι.
Αν θες να μάθεις πως αναπνέω
Εσένα ρώτα
που με άγγιξες
ως φως της αυγής
κι ως υπέρλαμπρο άστρο της νύχτας.


Μαρία Αργυρακοπούλου


Αποτυπώματα στο πουθενά
Χρόνος Εκδόσεις / 2019