Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Επιβεβαίωση


Ο "δεν υπάρχεις"
εντέλει
όντως
ΔΕΝ
υπάρχει
 
Σκόνταψε πάνω στις σειρήνες της πλάνης
και χάθηκε


Τάκης Τσαντήλας

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Κριτική και "κριτική"



Κανένας ανυποψίαστος πια, καμιά λευκή επιταγή σε κανέναν, τίποτα με όρους ανάθεσης. Το κίνημα, το όποιο κίνημα τέλος πάντων, οφείλει να είναι κριτικό και απέναντι σε κάθε εξουσία. Ασκώντας πίεση προς όφελος των ταξικά ασθενέστερων τάξεων και ιδίως των «δίχως».
Από αυτή την αυτονόητη παραδοχή όμως μέχρι αυτό που αποτυπώνεται από κάποιους/ες αυτές τις ημέρες μέσα στο μικρόκοσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter κλπ) η απόσταση είναι τεράστια.
Στον μικρόκοσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και ιδιαίτερα στο facebook περισσεύει ο μαξιμαλισμός και η φαντασίωση κάποιων πως ζώνονται στα άρματα και είναι έτοιμοι για την έφοδο στα «χειμερινά ανάκτορα». Περιφέρουν την ιερή τους βεβαιότητα ως θρησκευόμενοι μάλλον παρά ως αριστεροί που διέπονται από διαλεκτική.
Στην έξω κοινωνία τα πράγματα είναι αλλιώς και ο κόσμος είναι πιο χαλαρός, πιο ήπιος, πιο υπομονετικός με την νέα κατάσταση των πραγμάτων όπως αυτή διαμορφώθηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα στις 25/01 και από την μέχρι τώρα πορεία της.
Κατανοεί τα λάθη και τις όποιες ακόμα παραλήψεις και στρεβλώσεις έχουν γίνει, αναγνωρίζει τις προσπάθειες μα και τις δυσκολίες και πολυπλοκότητες που διέπουν τη μετάβαση στην κανονικότητα. Βλέπει το ασφυκτικό πλαίσιο που υπάρχει τόσο εκτός όσο εντός συνόρων και που μέσα σ’ αυτό καλείται να κινηθεί η νέα κυβέρνηση.
Η μικροαστική ανυπομονησία σήμερα κάποιων, μετά από τόσα χρόνια που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο στην κοινωνία από τις μνημονιακές πολιτικές των «ναι σε όλα», αν μη τι άλλο, προβληματίζει.
Η κυβέρνηση πέρα από την επιτυχή ή λιγότερο επιτυχή διαπραγμάτευση στο ζήτημα του χρέους θα κριθεί και σε μια σειρά από άλλα ζητήματα. Ζητήματα που έχουν κάνουν με την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, την οικολογία και το περιβάλλον, τη δημοκρατία και τις ελευθερίες. Και σαφώς να αντιμετωπίσει με σοβαρό τρόπο την λεγόμενη ανθρωπιστική κρίση, να ανορθώσει δηλαδή τα ερείπια που κληροδότησε από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.
Το αξιακό ιδίωμα της ριζοσπαστικής αριστεράς οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις ενστάσεις και την κριτική από όπου και αν αυτή γίνεται. Ακόμα κι όταν αυτή η κριτική είναι ηλίου φαεινότερου πως γίνεται για να γίνεται και αναφέρομαι στην κριτική που γίνεται τόσο από την πολυεπίπεδη συντηρητική παράταξη όσο και από την δογματική αριστερά.

Τάκης Τσαντήλας

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015