Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Νυν και αεί



     Στη σύντροφό μου Μαρία Αργυρακοπούλου   

Πρώτα ήρθε ο λόγος
που αναδύθηκε
αναδείχτηκε
αναλύθηκε
ανυψώθηκε
μετά εσύ
σαν από έναστρο ουρανό
αισθαντική απαλότητα
έτοιμη από καιρό
των αχράντων να μυηθείς τα ποιήματα
κι ύστερα ν’ απαντηθείς
στ’ αχανές
με τον άνεμο
ως πάθος πηγαίο κι απέθαντο
μείνε ως έχεις
αναπνοή που φυσάς
που σκιρτάς 
κι ημερώνεις τα σύννεφα 
η λάμψη στο βαθύ μέσα βλέμμα σου
συνενώνει
το μαζί του παρόντος 
με τη μνήμη του μέλλοντος
ως νυν και αεί
ποθητή
αταξία. 

ΥΓ: Ευκρινές κι ανοξείδωτο πάντα το φως
κι αν ομιλεί κι αν σιωπά
προσκαλεί
ως φιλέραστον χάδι.

 
Τάκης Τσαντήλας

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Το ποίημα φλέγεται



Κάθε που σε κοιτώ
το φως υψώνεται
η νύχτα φέγγει
το ποίημα φλέγεται
εκρήγνυται
σμίγει στο άπειρο
με τη σελήνη


Τάκης Τσαντήλας

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Επίπονον


Είναι αβάσταχτο
να ζεις μαζί
με κάποια όνειρα
που αρνούνται επίμονα
στο φως
να εκτεθούν
Οδυνηρό πολύ
να ζεις μαζί
με κάποια ποιήματα 
που ασκούνται επίπονα
στη σιωπή


Τάκης Τσαντήλας