Τάκης Τσαντήλας / Υδρίες ανάσες

Ηλιοφάνεια


Αγρύπνια με μια μαχαιριά στην πληγή
χαράσσει και τούτη τη μέρα
σαν τον λαθραίο καπνό που βγαίνει αργά
σε βλάσφημα χείλη
μία υφέρπουσα κόπωση που λες, τώρα θα βγει
θα ξεχυθεί ορμητικός ποταμός πάνω σε μνήμες
που γυμνές στροβιλίζονται στ’ αχανές
και προσμένουν το στερνό του χρόνου αγκάλιασμα.
Ανάδρομο είναι κι αυτό το ξημέρωμα
ανασκαλεύει το άδειο μου βλέμμα
ιχνογραφεί τη σιωπή μου
και ταξιδεύει μαζί της.
Αιώνες κρατάει αυτή η αναζήτηση
η ψηλάφηση της τεθλασμένης ανάσας σου
τα στιλπνά εκείνα κι αθώα σκιρτήματα
που αιωρούνται στο κύμα
μπερδεύονται μαζί μ’ ακαθόριστους ήχους
και σμίγουν με ποιήματα.
Ταξιδευτές του αδιόρατου είμαστε
βαδίζουμε πλάι
πάντα βαδίζαμε πλάι κι ας μη το ξέραμε
με στίγματα άδηλα και κεντιές μυστικές
κάτι ανθάκια μικρά αγνώστου προέλευσης
ένα φιλί
πολλά φιλιά
μια αμυδρή ηλιοφάνεια στο γκρίζο στερέωμα.


________________________________


Αντάρτης ήλιος


Διστακτική στο χθες
και σ' ένα μέλλον
που αχνοφέγγει στον ορίζοντα
η σιωπή πυροδοτείται
από τη λάμψη
ενός αντάρτη ήλιου
κι εξεγείρεται.



______________________________


Άχραντος επιθυμία


Τίποτα άλλο δεν θα ποθήσω
ν’ απεκδυθείς μονάχα
των περιττών συστολών σου
να ταξιδέψεις ως το άχραντο φως
ν’ αφουγκραστείς τον αχό
της απαστράπτουσας φλόγας
και να με κρύψεις βαθιά
μέσα στο εύοσμο πάθος σου
που αδημονείς διακαώς
να ανθίσει.

___________________________


Ενδείξεις


Θα 'ρθει καιρός
που τα καρφιά των ατραπών
που δρασκελίσαμε
θα βυθιστούν σκαιά
μες στο ισχνό κορμί της θύμησης
όπου το αίμα
θ' αναβλύζει πορφυρό
και θα κοχλάζει.


Τάκης Τσαντήλας / Υδρίες ανάσες / Οιωνός / 2010