Στους
εντός μας
της αγάπης ναούς και της μέθεξης
περισσεύει το λίγο
το πιο λίγο
το ελάχιστο
το αντίδωρο χάδι μοιράζεται
το δάκρυ ευωδιάζει
το εγώ θρυμματίζεται
ο λόγος μαζί με το φως ανυψώνονται
σελαγίζουν στο άπειρο
μέρα και νύχτα
νύχτα και μέρα
αναδείχνοντας το εμείς
του αρραγούς
του ατελούς
του ωραίου.
Τάκης Τσαντήλας
