Άκου τη
μνήμη πως διατρέχει στις φλέβες μας τα λόγια μας άκου
που είπαμε και ξεείπαμε
τα γαμημένα ποιήματα της εύφλεκτης νύχτας
την ηδονή και τη μέθεξη
κι ακόμα την πλάνη
θελκτική και επίμονη
πως κάπου στο κάποτε
ξανά θ' ανταμώσουμε
να πυρπολήσουμε - σαν άλλοτε - με πάθος
τη νύχτα
ΥΓ: Προϋπόθεση της καλής ακοής
καθίσταται βέβαια η αφαίρεση
όλων των τοίχων από τ' αυτιά μας
Τάκης
Τσαντήλας
