τα
απόκοτα άστρα
που
προβάλλουν την αθάνατη ώρα
και το
μπλε τ’ ουρανού το διάφανο
Για Μας
ο ξεσηκωμός του άφθαρτου λόγου
ο ανθός
της φωτιάς και ο άκανθος
το
ατάραχο χέρι που κρυφά μεσ’ στη νύχτα
θανατώνει
το θάνατο
Ακούστε
καλά: κανένα πένθος
δεν μας αρμόζει, καμιά ασυνέχεια
δεν μας αρμόζει, καμιά ασυνέχεια
να
ασπαστούμε μονάχα ο ένας τον άλλον
και να
βγούμε στο δρόμους ξανά
μη
θέλοντας τίποτα λιγότερο πια
τίποτα
περισσότερο
παρά
μονάχα το φως της αυγής
που μας
έκρυψαν