μπροστά στον καθρέφτη του νου μας
τότε και η φωνή ή η σιωπή
πρέπει να αποτυπώνεται ανάλογα
και να εναρμονίζεται
με τη γυμνή μας αλήθεια.
Οι λέξεις είναι σαν αναπάντεχα κύματα.
Πότε μας θάλπουν και πότε μας πνίγουν.
Και το σκοτάδι μας βοηθά να αισθανθούμε
και να εκτιμήσουμε το διάφανο
του φωτός και του αέρα.
Εκεί που ενεδρεύει το άφθαρτο
το αδιόρατο
το αναδυόμενο.
Τάκης Τσαντήλας