Σαν γραφή και εξέγερση

Είσαι η νύχτα, η μνήμη

η απουσία, η τέφρα

η σκιά που προβάλλει γυμνή

στο ιερό του μυαλού

κι αφυπνίζει λαγνείες.

Είσαι η λάμψη, η σπορά

η αγκαλιά, η θωπεία

η κραυγή που αντηχεί δυνατά

στα πεδία του πάθους

κι ανταμώνει μ' αισθήσεις.

Είσαι εκεί, είσαι εδώ και παντού

σαν γραφή
σαν φωνή

σαν ροή
σαν εξέγερση.

__________Υ.Γ.

Τα καλύτερα ποιήματα δεν γράφονται.
Σβήνονται!
Με ηδείες ανάσες ασύνετου πάθους.


Τάκης Τσαντήλας