Πλάνη

Σαν να μην κύλησε ποτέ ο χρόνος
κι ας γέμισαν τα μάτια μας μ’ ερημιές 
μ’ απουσίες και νύχτες.
Που να φανταζόμασταν τότε
που τρέχαμε στα άστρα
και στα σύννεφα 
και τρέφαμε μιαν άκαμπτη
μια ιερή βεβαιότητα
πως θα κατακτήσουμε το σύμπαν
με πόσα ποιήματα έπρεπε
να φορτίσουμε τις φλέβες μας
για να μπορούμε να κρατούμε
θελκτική, ως σήμερα,
την αμείλικτη πλάνη μας. 


Τάκης Τσαντήλας