Αχάτης

Τώρα καθώς το φως σε εκπορθεί
υψώνονται ψηλά τα λάβαρα της Άνοιξης,
ηχούν τα σήμαντρα

στον ερχομό του μυστικού αγέρα

που θα σαρώσει τη σιωπή
και την βαθιά κρυμμένη λύπη.
Φέγγουν οι αγκαλιές
δειλές αχτίδες
στο κατώφλι της ανάστασης,
τα γιασεμιά και τ' ανθισμένα κρίνα
ο ασπασμός του φεγγαριού στο στήθος σου
και το σεπτό δάκρυ της θάλασσας
καθώς κύμα ξεχύνεται
και πάθος άφθαρτο
ατέρμονη αμμουδιά με άσπρα βότσαλα
εωθινός αχάτης που συσπάται
στο κορμί σου.


Τάκης Τσαντήλας