Εμείς
το εξεγερμένο μέλλον
με
τον πορφυρό κρατήρα,
η
αναρρίχηση στον ιστό των παθών
ο
ανθός της χαράς που σπείραμε στον ορίζοντα
η
ευωδιά που αναδίδουν τα ποιήματα
καθώς
τ’ απαγγέλει ο άνεμος
προσπερνώντας
μαζί μας
το
μετέωρο βήμα της νύχτας
ΥΓ: Καμιά νύχτα - όσο βαθιά κι αν φαντάζει -
δεν δύναται να αποκρύψει
την πάνσεπτη λάμψη των άστρων
Τάκης Τσαντήλας
