[ Κάπου πρέπει να σείεται το φως για να μπορούν τα όνειρα να καίνε, να λένε, ν' αγάλλονται ]
Σμίγουν οι ανάσες μου με τις βροχές ξυπνούν οι θύμησες κι αλώνουν όνειρα και πλάνες μ' αχνό το φως κι ανάλαφρο αεράκι δειλινού Ακίδες θύμησες χαράσσονται βαθιά μες στη σιωπή μου
Τάκης Τσαντήλας "Ιχνηλατώντας τη σιωπή"
