Αναμένω
την ευωδιά της θωριάς σου
σε κάθε τραίνο
σε κάθε σταθμό
που κατεβαίνεις
και σε βλέπω να έρχεσαι
με σημαία "εμείς"
ν’ ανεμίζει στα χέρια σου
και τη σελήνη ν’ ανάβει
ανάβοντας ως το κόκκαλο
επιθυμία και θύμηση
και την αίσθηση
πως ο έρωτας είναι ίσως
το μόνο εμπύρετο ποίημα
που δύναται
να μας απεκδύει αργά
και να μας παραδίδει
- έστω εφήμερα -
στην αθανασία
Τάκης Τσαντήλας
