Με
το μίτο των άστρων προχωρώ στους αιώνες
στο λαβύρινθο μέσα του λόγου
στο ακατάληπτο μονοπάτι της άνοιξης
όπου αγαλλιάζει η άβυσσος
τα άνθη ευωδιάζουν γύρω απ’ τις εκκλησιές
και κοινωνούν τα πάθη
σμίγουν με έρωτες τα θολά και κρυμμένα ερέβη
καθώς το φως χαράσσει το άπειρο
σαν φεγγάρι σεπτό
που θωπεύει τα σύννεφα
Σαν κερί της ανάστασης
που εξαγνίζει σιωπές
σε συνάξεις σαλών και πληβείων ονείρων
Τάκης Τσαντήλας
στο λαβύρινθο μέσα του λόγου
στο ακατάληπτο μονοπάτι της άνοιξης
όπου αγαλλιάζει η άβυσσος
τα άνθη ευωδιάζουν γύρω απ’ τις εκκλησιές
και κοινωνούν τα πάθη
σμίγουν με έρωτες τα θολά και κρυμμένα ερέβη
καθώς το φως χαράσσει το άπειρο
σαν φεγγάρι σεπτό
που θωπεύει τα σύννεφα
Σαν κερί της ανάστασης
που εξαγνίζει σιωπές
σε συνάξεις σαλών και πληβείων ονείρων
Τάκης Τσαντήλας