Πίνω τα φιλιά σου

Ανιχνεύω αρχέγονους πόθους

και βαδίζω σε σένα

την ψυχή σου χαράσσω με νόστους

με σφυγμούς και με πένα

Τα φιλιά μου με πάθος σου δίνω

στα κρυφά στο σκοτάδι

και πολλά «σ’ αγαπώ» ζωγραφίζω

στου ανέμου το χάδι

Την φωτιά μου εντός σου εισδύω

και ανάστα, σου δίνω
με ανθούς το κορμί σου ενδύω

την ανάσα σου πίνω

Κατευθείαν στο λάθος μαζί σου

και ας είμαι χαμένος

η μικρή μου πνοή στη ζωή σου

στης οδύνης το μένος

Τάκης Τσαντήλας - Έμμετρες αποδράσεις