Ημέρα θύμησης η σημερινή..Για τους αλήτες που αγαπήσαμε..
Για τη συνάντηση της ποίησης με την ελευθερία..
Οι μνήμες ζωντανεύουν 40 χρόνια μετά, και η φωνή της τότε σπουδάζουσας κι εργαζόμενης νεολαίας, μας σκαλίζει θύμησες από το ..μέλλον..
Εδώ πολυτεχνείο - Εδώ πολυτεχνείο..
Σας μιλά ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων..
Φωνή αντίστασης και πάλης..
Αμφισβήτησης, ανυπακοής και ανατροπής..
Σημάδι ανεξίτηλο για κάθε ανήσυχο κι ελεύθερο άνθρωπο, σταθμός κι αφετηρία ταυτόχρονα της νεολαίας και του λαού μας..
Η ποίηση κι ο έρωτας περνάει κι ανταμώνεται στις θύμησες του Νοέμβρη ‘73, με την αμφισβήτηση, το εξεγερσιακό συναίσθημα, την ουτοπία και το όνειρο, το φως και την ελπίδα..
Η ελευθερία δεν χαρίζεται μα καταχτιέται..
Και οι νέοι μας, οι τότε νέοι μας, ενωμένοι μέσα στη διαφορετικότητά τους, άοπλοι μα ψυχωμένοι, βγήκαν στους δρόμους τραγουδώντας για το δίκιο και την λευτεριά, για τον πολιτισμό και τη δημοκρατία..
Αναφορά και πρόταση τους, ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, που να ικανοποιεί τις ριζικές ανάγκες των ανθρώπων..
Με ουσιαστική δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση..
Με ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα για όλους και όλες..
Τα συνθήματα και τα οράματα της γενιάς του πολυτεχνείου είναι διαχρονικά..
Σημείο αναφοράς και φάρος φωτεινός πού μας δείχνει το δρόμο για το μέλλον..
Για τα πολυτεχνεία που έπονται..
Τιμώντας σήμερα το πολυτεχνείο, τιμώντας τον Νοέμβρη΄73, την τότε σπουδάζουσα και εργαζόμενη νεολαία, ας ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά του εφησυχασμού και της απάθειας..
Ας αρνηθούμε, σήμερα, να "πειστούμε" από την πλύση εγκεφάλου των μ.μ.ε. που μας θέλουν πολίτες - καταναλωτές πλαστικού φαγητού, πλαστικής σημαίας και πολιτικής, πλαστικών θεμάτων και εικόνων..
Ας αρνηθούμε να κλείσουμε το στόμα μας απέναντι σ' αυτούς που προσπαθούν να μας πλασάρουν ότι η εξουσία τους είναι νομοτέλεια..
Ας σταματήσουμε να μένουμε απαθείς και αμέτοχοι στη συστηματική υποβάθμιση της καθημερινής μας ζωής, στην περιβαλλοντική και οικολογική καταστροφή, στα μεταλλαγμένα τρόφιμα και προϊόντα, στην αισθητική τρομοκρατία και στη λοβοτομή της σκέψης και των συναισθημάτων..
Ας γίνουμε ανιχνευτές και οδοιπόροι μακρινών ονείρων και οραμάτων..
Να γίνει η όποια πολιτική και κοινωνική ένταξη μας πραγματικά και ουσιαστικά ενεργητική..
Με φόντο την ποίηση, την αμφισβήτηση, την ανυπακοή, την ανατροπή..
Το δικαίωμα στο ταξίδι και στο όνειρο..
Το φτάνει πια και το ja basta..
Και το γεμάτο πάθος φιλί των ερωτευμένων στα οδοφράγματα..
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και αναγκαίος όσο ποτέ..
Ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πολέμους και επεμβάσεις, χωρίς μνημόνια και τοκογλύφους, χωρίς φυλετικές, εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις..
Ένας κόσμος πολυεθνικός και πολυπολιτισμικός..
Ένας κόσμος που θα χωράει πολλούς κόσμους..
Ένας κόσμος "ίσης ελευθερίας" και "ελεύθερης ισότητας" στον οποίο η ισότητα θα εξασφαλίζει την ελευθερία και η ελευθερία θα εγγυάται την ισότητα..
Αν το δικαίωμα στο όνειρο, τείνει στους χαλεπούς καιρούς μας, να γίνει "ποινικό αδίκημα", τότε ας το διαπράξουμε όλοι μαζί..
Χρέος της γενιάς μας η ανατροπή..
Στο απέραντο περιβόλι της θύμησης οι αλήτες που αγαπήσαμε μας στέλνουν άνθη στιλπνά και χαιρετίσματα..
Μας δείχνουν τον δρόμο για την έξοδο από την ακινησία και την έφοδο στον ουρανό..
"Λίγο ακόμα να σηκωθούμε.. λίγο ψηλότερα.."
Για να πάρουν, τα "όνειρα εκδίκηση"..
..και να ανθίσουν..
Τάκης Τσαντήλας
