Να
είναι λεπτή, γερή, φίνα η κλωστή
που θα καλείσαι
- κάθε που σε προτρέπει η μούσα -
να κεντήσεις το ποίημα.
Να είναι άτρωτη.
Κι ακόμα _
Να δύνασαι
με τα μάτια κλειστά
να την περνάς απνευστί
μεσ' απ' την τρύπα
της πιο ελαχίστης βελόνας.
Τάκης Τσαντήλας
