Φορές

Είναι φορές 
που ένας λόγος 
ένα χάδι 
ένα δάκρυ 
είναι αρκετό 
να ποτίσει 
τις φλέβες μας 
βαθιά 
βαθύτατα 
ως τα πιο τρυφερά της 
ανθάκια 


Τάκης Τσαντήλας 

Άλσος

Γράφω
για όλα αυτά
που μου μιλούν
και παρεισφρέουν μέσα μου
καλώντας με
να τ' ανιχνεύσω.
Για τις χαρές και τις οδύνες
που γυμνώνανε τα όνειρα
και τα παρέδιδαν στο πρώτο φως
να τα εγγράψει μυστικά
στη μνήμη.
Για το λεπτό ανθάκι 
που μας έθαλψε 
εκεί
στο άλσος των παθών
που ανταμώναμε
κι αποκαθαίραμε τον χρόνο.


Τάκης Τσαντήλας 

Άγονη γραφή

Είναι αβάστακτο να ζεις μαζί
με κάποια όνειρα
που αρνούνται επίμονα
στο φως να εκτεθούν.
Οδυνηρό πολύ να προσπαθείς
να πορευτείς με κάποια ποιήματα
που ασκούνται επίπονα
στη σιωπή. 
 
                Σιωπηλό δονείται μαζί μας
   το δάκρυ που φέγγει στην άβυσσο
              το χάδι που θάλλει στο φως.


Τάκης Τσαντήλας 

Σχεδία διαφυγής

Τα ωραία ταξίδια είναι πάντοτε σύντομα
και όλη μας η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο
παρά μια θαμπή νοσταλγία
λίγες λιακάδες, πολλές συννεφιές
κι ατέλειωτα όνειρα σ’ ακάθιστες νύχτες
για κάτι ασαφές κι ακαθόριστο
που δεν υπήρχε
κι όμως το βλέπαμε. 

Κι έρχεται η στιγμή που πρέπει να φύγεις
κι όλο διστάζεις, όλο το αναβάλεις
γιατί αδυνατείς να νοήσεις
από πού ήρθες
πως έφτασε ως εδώ
και γιατί οι δρόμοι παραμένουν κλειστοί
κι απροσπέλαστοι. 

Κι αυτή η μουσική, κάποιες φορές, τόσο έντονη
τόσο διαπεραστική
διασχίζει αιώνες αιώνων
κι αίφνης ξεσπάει πότε σαν θύμηση
πότε σαν θύελλα 
πότε σαν ευωδιά που ενδυθήκαμε 
καθώς διασχίζαμε ξάγρυπνοι
τις νησίδες των άστρων.

Και κάπως έτσι, ξεχασμένοι κι αθώρητοι, 
κοινωνώντας, στον άνεμο, τις λιτές ιστορίες μας
ξεμακραίνουμε 
ξεμακραίνουμε 
ξεμακραίνουμε στις σιωπές.


Τάκης Τσαντήλας

Ερωτικό φεγγάρι

Απόψε το φεγγάρι πρόβαλλε πιο όμορφο
πιο φωτεινό
πιο ποθητό∙
απέναντί μου στάθηκε
και μ’ έλουζε
συνομιλώντας με τις πλάνες μου
τις πετρωμένες προσμονές μου.
Χάθηκε το φεγγάρι μεσ’ στα σύννεφα
έσμιξε με τον άνεμο
στην άγια μέσα αισθαντική βραδιά
όπως τα άνθη με την άνοιξη
κι η νοσταλγία με το τώρα.


Τάκης Τσανήλας 

Αγκαλιά μ' ένα σύννεφο

Δε μ’ αντιλήφθηκες
κοιμόσουν τη νύχτα
αγκαλιά μ’ ένα σύννεφο
πλάι σου ήρθα
η σιωπή μου άγγιζε αλαφρά
τα μαλλιά σου
η ανάσα μου σκέπαζε
το απέκδυτο σώμα σου 

Πάνε αιώνες τώρα
που δεν κάνω τίποτα άλλο
παρά μόνο
μαζεύω άνθη δυσεύρετα
και κρυφά στα προσφέρω 


Τάκης Τσαντήλας

Απρίλης

Η πρόσβαση μας στο ανερμήνευτο.
Αυτό ίσως είναι ποίηση.
Το ηδύ μυστικό μας απάγκιο
που κοινωνούμε τα πάθη
τα λάθη
τα άλγη μας.

Κι ο Απρίλης ν’ ανθίζει!


Τάκης Τσαντήλας

Η δίωξη του φεγγαριού

Αγκάλιασμα σε στάχτη πάνω και κενό
μ' αισθαντικό στροβίλισμα
και τους καιρούς ανάλγητους
να ασελγούν σε άνθη και ποιήματα 

Πώς να σταθείς ατάραχος
μπροστά στη δίωξη του φεγγαριού;
Το δάκρυ πως να κρύψεις
σαν η παλίρροια αποκαλύπτει
το νεφέλωμα του νου; 

Η κάθε μέρα είναι κραυγή
παγιδευμένη ελευθερία
οσμή αφόρητη τροπαιοφόρων τίποτα
που διαλαλούν ζωή απύρετη
μ' ιλουστρασιόν ευαισθησία 

Κι ο έρωτας; Κατηγορούμενος κι αυτός
ένοχος της εσχάτης των ποινών
διαφθορέας σκοτεινός και παραβάτης 

Πάψε Αφροδίτη ν' αγρυπνάς
μες στην ομίχλη πάψε να προσπαθείς
τον άνεμο ν’ αποπλανήσεις∙
φυλάξου κι όπου να 'ναι θα φανούν
- ξανά - οι κήνσορες
με προτροπές κι αφορισμούς
να εξορκίσουν την απόκοσμη
ερωτική σου ευμορφία.


Τάκης Τσαντήλας 

Στο απείθαρχο άπειρο

Θα μ’ ανταμώσεις πάλι στο διηνεκές του χρόνου∙
στο απείθαρχο άπειρο
με μια θολή ματιά να σε θωρεί ατάραχα
την περιφερόμενη πίκρα μου
να αναδύεται από καπνούς κι αναθυμιάσεις
απ’ το διπλωμένο στομάχι μου
το ερμητικά κλεισμένο στόμα μου
τη μοναξιά που δεν με λησμονεί ποτέ
κι ας την προδίδω ενίοτε
που τη σκορπίζω θρύψαλα στον άνεμο
που την πυροδοτώ δίχως να καίγεται
που με περιγελά και μ’ αγκαλιάζει.
Βάζω στους στίχους μου φωτιά να ζεσταθώ∙
..μαζί τους καίγομαι.
Στις στάχτες θα με βρεις∙
στις αναζωπυρώσεις απ’ τις τελευταίες σπίθες∙
θα πονέσεις πολύ και θα καείς
..μα θα με βρεις.


Τάκης Τσαντήλας

Αναλαμπές

Κι από το σάλπισμα αυτό πάλι παρούσα δήλωσες
να με κοιτάζεις ζωηρά με τ’ άστρα μάτια σου
και να σκαρώνεις στίχους στο κορμί μου
 
Βαρύ φορτίο η μοναξιά μαζί σου
να ανεβαίνει ασθμαίνοντας στα σύννεφα
και να κυλά σαν αδυσώπητη βροχή
στο περιβόλι που αφήσαμε λειψά τα όνειρα
σαν σκιάχτρα ν’ απωθούν επιθυμίες 

Χάσκει ανοιχτή μέσα μας η κερκόπορτα
μας ξεναγεί στο ίδιο μέρος
που αιώνες πριν ιχνογραφούσαμε στιλπνά φιλιά
κι απολαμβάναμε ασύστολα το γοερό τους κλάμα 

Αχνό το φως που καίει ακόμα στον ορίζοντα
ό,τι απέμεινε από τις πυρκαγιές
που βάζαμε τις νύχτες στις αισθήσεις μας
κι αφουγκραζόμασταν τ’ απόκρυφα σκιρτήματα της θύελλας
καθώς αναδιφούσε το φεγγάρι


Τάκης Τσαντήλας

Εαρινός ασπασμός

Με το μίτο των άστρων προχωρώ στους αιώνες
στο λαβύρινθο μέσα του λόγου
στο ακατάληπτο μονοπάτι της άνοιξης
όπου αγαλλιάζει η άβυσσος
τα άνθη ευωδιάζουν γύρω απ’ τις εκκλησιές
και κοινωνούν τα πάθη
σμίγουν με έρωτες τα θολά και κρυμμένα ερέβη
καθώς το φως χαράσσει το άπειρο
σαν φεγγάρι σεπτό
που θωπεύει τα σύννεφα 

Σαν κερί της ανάστασης
που εξαγνίζει σιωπές
σε συνάξεις σαλών και πληβείων ονείρων


Τάκης Τσαντήλας 

Άλυτο αίνιγμα

Διαυγές το φιλί σου 
Κυματισμός του πελάγους στα χείλη μου 
Σε αναπνέω

Πέρασαν χρόνια πολλά από τότε
Που το φεγγαρένιο σου βλέμμα αντίκρισα
Αιώνες
Και ο χρόνος ανέγγιχτος έμεινε πάνω σου
Άλυτο αίνιγμα βαθιά στην ψυχή μου

Πού τριγυρνάς; Μ’ ένα ανθάκι στο στήθος
Και τον άνεμο να μαίνεται μέσα σου
Μορφή βιβλική μες στη μέση της θάλασσας
Θεά των θεών και των μύθων

Μεθάει το φως απ’ το πάθος σου
Κι υγρό κατακλύζει το σύμπαν
 
Νιώσε αγαπημένο μου αίνιγμα το σεπτό μυστικό μου
Το βαθύ δαντελένιο μου άγγιγμα
Τον διάφανο ψίθυρο σιγαλά στο αυτί σου
Σε αναπνέω


Τάκης Τσαντήλας

Των ηλιοκαμένων ονείρων

Στους ατραπούς της ανερμήνευτης ομορφιάς περιδιαβαίναμε
- έτσι νομίζαμε -
Καλοκαίρι των αισθήσεων και των παραισθήσεων
στηριγμένοι στο άπειρο
των άπλετων επιθυμιών και των ηλιοκαμένων ονείρων    
κι αποκρύβοντας δίχως μιλιά σε απόκοσμους βράχους
την παλλόμενη πλάνη και γύμνια μας
  
             Θυμάμαι / θυμάμαι καλά
      προχώρησα / μα δεν ξέχασα  


Τάκης Τσαντήλας

Λογοτεχνικό δελτίο (29) - Δύσκολα βήματα

 Κυκλοφόρησε το "Λογοτεχνικό δελτίο", τρίμηνη έκδοση Λόγου, τεύχος 29, Μάρτιος 2024 του "Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης". Ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία του ποιήματός μου "Δύσκολα βήματα".

Στο αχανές του ορίζοντα

Αφήνεις το βλέμμα σου
ν’ ανεβεί σε μια σκάλα αθέατη
μια σκάλα καμωμένη
από σήμαντρα σεπτών άστρων
και μυστικών θαυμάτων του καιρού
να πλανηθεί στο αχανές του ορίζοντα
ν’ αλαργέψει την ατέρμονη θάλασσα
και θυμάσαι.
Θυμάσαι πόσο σου άρεσε
να ξεστρατίζεις τις νύχτες στο άγνωστο
αγκαλιά με τον άνεμο
να τον κοιτάζεις βαθιά μες στα μάτια
να προσπαθείς ν’ ανιχνεύσεις
τις κρυφές του συσπάσεις
τις μύχιες του σκέψεις
την ώρα που αυτός
στροβίλιζε ψηλά τους σφυγμούς του
και θρόιζε φύλλα και όνειρα. 

                                   Έχεις μια οικειότητα με τα όνειρα
                                                            - πάντα την είχες -
         θαρρώ πως γνωρίζεις καλά τα μικρά μυστικά τους
                                                     τα ευκταία σκιρτήματα
                                                          τους παλμούς τους
εκείνα τ’ ανάλαφρα αγγίγματα που διαχέονται μέσα σου                                              
                                              και χαράσσουν το νου σου.


Τάκης Τσαντήλας 

Καιρός απουσίας

Βαθιά πολύ στα ενδότερα της σάρκας μας
οι μουσικές των ποιημάτων που νιώσαμε
είπαμε
γράψαμε
απαγγείλαμε
καθαγιάζουν τον χρόνο
ως άστρα που φέγγουν
σε καιρούς νεφελώδεις. 

          Δεν έχω πια τι να (σου) πω∙
       αυτοεξόριστος στη σκήτη μου
πενθώ για τ’ άστρα που χαθήκαν. 


Τάκης Τσαντήλας

 

Ενθάρρυνση

Άχρονες οι στιγμές
δεν μετριούνται σε έκταση
αλλά σε ένταση
καθώς δρασκελούν στο παρόν
εκεί που ελάχιστα βλέπεις
και που μονάχα αισθάνεσαι
το άγγιγμα του φεγγαριού στα μαλλιά σου
και θυμάσαι
θυμάσαι
θυμάσαι
του ποθητούς, του Απρίλη, ανθούς
να ευωδιάζουν
και τις πευκοβελόνες να σμίγουν με κύματα
καθώς το εαρινό αεράκι θροΐζει
και σου τονίζει επίμονα·
σαν τη ματιά που σκαλώνει στο πάθος να καις
σαν μοναξιά που θυμάται να κλαις
σαν αγκαλιά να παρίστασαι. 


Τάκης Τσαντήλας 

Ψίθυροι του γιαλού

Κανένα βήμα δεν είναι τόσο ασαφές
όσο αυτό που προσπαθεί
να διανύσει την απόσταση
ανάμεσα μας
καθώς τη μια στιγμή θαρρούμε
πως ταξιδεύουμε πλάι
και την αμέσως επόμενη κατανοούμε
πως μας χωρίζει άβυσσος. 

                       Η διαδρομή μας.
             Ένα θαύμα ρακένδυτο
                    που μονάζει σαλό
                       στην ανυπαρξία.


Τάκης Τσαντήλας 

Αέναος κύκλος

Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας, της φαντασίας
της προσμονής και της θύμησης
δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας αέναος κύκλος
μιας συνεπούς ασυνέπειας.
Των μύθων, των οίστρων και των έγκαυλων αγγιγμάτων.


Τάκης Τσαντήλας

Τα αινίγματα της νύχτας

 Με κάμπτει η μελαγχολία. Ιδίως όταν την απαντώ βαθιά μες στο βλέμμα αποκλεισμένων ανθρώπων. Και είναι τότε που φεύγω μακριά κι από μένα. Βγαίνω συχνά τα χαράματα σε άγνωστα μυστικά ακρογιάλια αναπολώντας τις διάφανες θάλασσες που ονειρευτήκαμε και δεν θα ταξιδέψουμε ποτέ.
 Αδυνατώ να καταλάβω αγαπημένη μου πως γίνεται να χάνονται οι άνθρωποι, οι δρόμοι, τα όνειρα. Μες από τα ποιήματα σε συναντώ. Πάντα σε συναντούσα. Ανιχνεύοντας με προσήλωση τα αινίγματα της νύχτας και διασχίζοντας τις εποχές των μεγάλων προσδοκιών και των εμφαντικών ματαιώσεων.


Τάκης Τσαντήλας

Γόνιμη σύσπαση

Κι όταν το χώμα νοτίσει καλά
κι όταν ο αέρας κοπάσει τριγύρω
φύτεψε μια κατακόκκινη άνοιξη
εκεί στο διάσελο των βουνών
όπου η θελκτική αύρα
των "Δεν Υπάρχουν"
ρέει ακατάπαυστα ποίηση
ως αυγινή αναρρίχηση
στεναγμών και δακρύων
κι ως γόνιμη σύσπαση
μήτρας που τίκτει.


Μαρία Αργυρακοπούλου

"Αποτυπώματα στο πουθενά"

Παράκαμψη λήθης

Θα ‘ρθει καιρός
που τα σβησμένα μας πρόσωπα
θα παρακάμψουν τη λήθη
σμίγοντας στον ορίζοντα
με εξόριστες λέξεις.
Θ’ ανθίσουν τότε τα βλέμματα
ως άστρα
σε νύχτες
που ρέουν
με "εμείς".


Τάκης Τσαντήλας  

Αχάραγα

Ο έρωτας έχει βαθύ σκοτάδι
και κανείς δεν θέλει
ή κάνει πως δεν θέλει να το δει
η μεθυσμένη ατραπός ξανοίγεται
ως μελωδία των αισθήσεων
στις υγρές μας παλάμες
ανάμεσα στην ανάμνηση
και στην επιθυμία
άνθος στιλπνό
στον βράχο πάνω
που απαγγέλαμε ποιήματα
Απρίλη μήνα
αχάραγα
στις έξη ή ώρα
το πρωί


Τάκης Τσαντήλας 

Αιτίες επιστροφής

Λιτή η μνήμη∙
μας μεταφέρει πάντα επίμονα εκεί
στις ανερεύνητες χαρές
όπου δεν φύγαμε ποτέ.
Λιτή η αγάπη∙
και ας βαραίνει τη θωριά ο χρόνος
θα μας προσδίδει πάντα με αιτίες
να επιστρέφουμε.


Τάκης Τσαντήλας 

"Ενθύμια Κίρκης"

Αμυδρό χαμόγελο

Αυτό το αμυδρό χαμόγελο
έρχεται μεσ’ απ’ την απερίγραπτη σιωπή∙
βαθιά ανάσα είναι
μιας προδομένης άνοιξης
που όλο φτάνει κι όλο χάνεται∙
αέρας που βοά πριν την ανάφλεξη
εξεγερμένης πυρκαγιάς που θ’ απλωθεί
και θ’ αφανίσει το σκοτάδι.

Κάθε σιωπή και μια βαθιά συντριβή
μία ψευδής προσδοκία
που πετρώνει τα όνειρα.


Τάκης Τσαντήλας 

Δύσκολα βήματα

Σκοτεινοί οι καιροί μας ακόμα
τα άστρα αργούν να φανούν
τα βήματα δύσκολα∙
κι εμείς πεπεισμένοι
πως δεν είναι χαμένη υπόθεση
η ήττα του τρόμου
επιμένουμε
να κρατούμε την πηγή, της ζωής, δροσερή
και να βγάζουμε
απ’ το σώμα μας
νάρκες. 

ΥΓ: Αν είχε πρόσωπο η ομορφιά 
θα ήταν το δικό σου!


Τάκης Τσαντήλας 

Έναυσμα

Πέρα απ’ το φως υπάρχει ο ορίζοντας
πίσω απ’ το χαίρε η λύπη
που τραγουδάει, που σιωπά
και σμίγει με πέτρα και χώμα.
Αγάπη, αγάπη μονάχα
ως σπορά και παλέτα και έναυσμα
που καρτεράει να χαμηλώσει η φωτιά
κι η απληστία της θύελλας
αγάπη σαν θάλασσα
που να κινεί τη στιγμή
και ν’ ακουμπάει στο μέλλον
να προσπερνά τα μικρά
και να φιλιώνει τ’ αταίριαστα
μια καθαρή αμμουδιά που μοιράζεται
και το εμείς της αγρύπνιας
που απαγγέλει και ομιλεί
μα δεν θαμπώνει. 

ΥΓ: Ευκρινές κι ανοξείδωτον πάντα το φως
προσκαλεί ως φιλέραστον χάδι.


Τάκης Τσαντήλας 

Κάλεσμα

Στιλπνή βροχή πλησίασε έλα κοντά
κι εγώ σαν άνεμος θα σου κρατώ παρέα
να σμίγουν οι ανάσες μας
στην ερημιά της νύχτας 

Μην αρνηθείς στιλπνή βροχή
την αμυδρή αυτή ανάσα μου
μην ξεχαστείς
και το αντάμωμα μας αποτρέψεις
τίποτα μην αποτρέψεις
κι εγώ στην άκρη θα σταθώ
να εξυμνώ την αρμονία σου
 
Στιλπνή βροχή δυνάμωσε
τον χτύπο σου σαν παφλασμό
πάνω στο σώμα μου απόθεσε
τώρα που μόνοι μείναμε
που πάντα μόνοι θα ‘μαστε
ν’ αποφορτίζουμε τους πόθους μας
στο σταλοθρόισμά σου


Τάκης Τσαντήλας  /  "Ανιχνεύοντας ουρανό" 

Ενθύμια Κίρκης & Συγκίνηση ματ - Παρουσίαση 28.09.23

Δύο αξιόλογες ποιητικές συλλογές στην 6η Γιορτή Φθιωτικού Βιβλίου
Στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λαμιέων παρουσιάστηκαν, την Πέμπτη 28-09-2023, δύο νέες αξιόλογες ποιητικές συλλογές, στο πλαίσιο της 6ης Γιορτής Φθιωτικού Βιβλίου, που διοργάνωσαν ο Όμιλος Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων και ο Δήμος Λαμιέων.
Πρόκειται για τα βιβλία : Α) «ΕΝΘΥΜΙΑ ΚΙΡΚΗΣ» του ποιητή Τάκη Τσαντήλα . Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι η διάσημη φωτογραφία του Τούρκου Καλλιτέχνη Sedat Gever / Σεντάτ Γκεβέρ με τίτλο «Desert Umbrella» (Η ομπρέλα της ερήμου)
και Β) «ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΜΑΤ» της ποιήτριας, εκπαιδευτικού μουσικής και νέου μέλους του Ομίλου Ελευθερίας Γοργογιάννη. Το εξώφυλλο του βιβλίου της είναι πίνακας του Στυλιδιώτη ζωγράφου, Βασίλη Νεοφώτιστου με τίτλο «Παρ’ όλίγον νίκη».
και Β) «ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΜΑΤ» της ποιήτριας, εκπαιδευτικού μουσικής και νέου μέλους του Ομίλου Ελευθερίας Γοργογιάννη. Το εξώφυλλο του βιβλίου της είναι πίνακας του Στυλιδιώτη ζωγράφου, Βασίλη Νεοφώτιστου με τίτλο «Παρ’ όλίγον νίκη».
Στην αρχή της εκδήλωσης, ο πρόεδρος του Ομίλου Κώστας Τσιαλαφούτας καλωσόρισε τους ποιητές και τους παρευρισκόμενους, αναφέρθηκε στους στόχους της Γιορτής Φθιωτικού Βιβλίου και την αξία του βιβλίου γενικότερα. Για τα δύο βιβλία τόνισε τα εξής :
- «Στην ποιητική συλλογή «Ενθύμια Κίρκης» του Τάκη Τσαντήλα ο ποιητικός του λόγος είναι συμπυκνωμένος και αποδίδει υψηλά νοήματα με πολύ λίγες λέξεις. Σε ποίημά του αναφέρει : «Η συνεύρεση της φωτιάς/ με τη στιλπνή υγρασία. Αυτό είναι ποίηση. Κι η σελήνη να φέγγει.»
Η ποίησή του βαθιά λυρική και αρκετά κοινωνική. Η ποίησή του είναι μια θάλασσα συναισθημάτων που τα ταξιδεύει με το καράβι της συνείδησης και της καρδιάς, αλλά και ένα λιμάνι αγκυροβόλησης της ανθρωπιάς που συχνά γίνεται ορμητήριο αξιών. Λόγος ανθρωποκεντρικός, ερωτικός, φωτεινός. Μας χαρίζει ποιητικά Ενθύμια των αντιθέσεων, που προβληματίζουν και σαγηνεύουν.»
- «Στην ποιητική συλλογή «Συγκίνηση ματ» της Ελευθερίας Γοργογιάννη, ο τίτλος, με τη λέξη συγκίνηση και τον σκακιστικό όρο Μάτ, προϊδεάζουν τον αναγνώστη για αναπόφευκτες συναισθηματικές, εσωτερικές και εξωτερικές, αντιδράσεις σε πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Η ποιήτρια εκφράζει μια ανησυχία και απαισιοδοξία για τον κόσμο που ζούμε, γιατί κυριαρχεί το ψέμα, το συμφέρον και ο υπερκαταναλωτισμός.
Οι σχέσεις των ανθρώπων δοκιμάζονται, γιατί απουσιάζει ο αυθορμητισμός, η ειλικρίνεια και η αγάπη, ώστε να αντέχουν στον χρόνο. Σε αρκετά ποιήματά της υπάρχει όμως μια χαραμάδα προσμονής και ελπίδας, που επιτρέπει να περάσει το φως της καθαρότητας και της δημιουργίας, που θα εγγυηθεί ένα καλύτερο αύριο.»
Την εκδήλωση χαιρέτισαν η εκδότρια των βιβλίων (Χρόνος Εκδόσεις) Βασιλική Νικοπούλου και η πρώην βουλευτής και φιλόλογος Βάσω Λέβα.
Για τα βιβλία μίλησαν :
Α) Για την ποιητική συλλογή «Ενθύμια Κίρκης» του Τάκη Τσαντήλα, μίλησε η εκπαιδευτικός μουσικής, λογοτέχνης Ελευθερία Γοργογιάννη, η οποία τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής : «[…]Η ποίηση του Τ.Τ. χαρακτηρίζεται από αντιθέσεις που εμπνέουν όλες τις ανθρώπινες εκφράσεις, από τον έρωτα και την αγάπη ως την παραίτηση και τον θάνατο. Ο ποιητής εμφορείται από την «ποθητή αταξία», την οποία προσκαλεί με ύφος λυρικό και ικετικό. Άλλοτε σαν έφηβος, άλλοτε σαν ναυαγός και άλλοτε σαν κομιστής του φωτός καλλιγραφεί γνήσια κι ερωτογόνα στα βαθύτερα δωμάτια της ύπαρξής μας.
Έχοντας βαθιά επίγνωση της πλάνης που μάς περιβάλλει, του αδάμαστου χρόνου, ξεγυμνώνει την αλήθεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται: το κυνήγι παρόντος και μέλλοντος ως κατάκτηση της αθανασίας. Ο χρόνος του μόνιμος δραπέτης, μόνιμη και «η αναρρίχηση στον ιστό των παθών» . Σύμμαχός του σε αυτό το αέναο κυνηγητό η ομορφιά του κόσμου και του ανθρώπου, την οποία καταδεικνύει ως ιερή συνθήκη. Ο ίδιος κοινωνεί αυτή την ομορφιά σε κάθε συχνότητα με «έμφλογα ποιήματα» και «θωπείες μεσ’ τη νύχτα».
Η μύηση του αναγνώστη στα «άχραντα μυστήρια» νου και της σάρκας προωθείται μέσω του «έκπαγλου λόγου» και τον φωταγωγεί σχεδόν αμείλικτα. Τα «αιρετικά κι ατημέλητα ποιήματα» γίνονται σπονδή του ποιητή στο φως του φεγγαριού που τον διαφεντεύει. «Οι λέξεις που λέμε ή πνίγουμε» στρατεύονται εναντίον του τα πρωινά που χαμηλώνει το βλέμμα και διψά το «Eμείς».
Γοητεύει τις λέξεις για να μη χρειαστεί να τις επιστρατεύσει. «Όμορφα λαβωμένος» και πάντα έτοιμος για απόδραση από το δοκιμαζόμενο παρόν, κρατάει αισθαντικά την ύλη και το πνεύμα του έτερου μισού ζητώντας την εξιλέωση των μεγάλων ερώτων.
Ο ποιητής μοιάζει να ζει σε έναν θάλαμο αναμονής. Περιμένει εκείνο το σύννεφο που στάζει παρελθόν και τον παραδίδει στο μέλλον εμποτισμένο μνήμη και ανεκπλήρωτες διαδρομές. Γράφοντας ποιήματα για τον έρωτα, χαράσσει τον δρόμο του προς την αγάπη, το πολύτιμο φυλαχτό του που τον προστατεύει με αποσκευή την ελπίδα ότι, αν κι έχει βιώσει τα υψηλά, κάπου, κάπως, κάποτε, τον αναμένουν τα ύψιστα. Απροσάρμοστος και βαθιά ουτοπικός σκάβει νυχθημερόν για την αλήθεια των αισθήσεων και την αφθονία του συναισθήματος.
Β) Για την ποιητική συλλογή «Συγκίνηση ματ» της Ελευθερίας Γοργογιάννη μίλησε η εκδότρια, ποιήτρια Βασιλική Νικοπούλου και ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής : «[…] Η ποίηση της Ελευθερίας δεν είναι εύπεπτη. Πώς να είναι άλλωστε απ’ το όνομά της; Πώς να προσδιορίσει την ελευθερία της ψυχής της, που τρεμοσβήνει σαν κερί στον άνεμο της ποίησης. Που αποτυπώνεται με ροή και ύφος σχεδόν λυρικό, άκρως εξομολογητικό και διεισδυτικό. Τα ευρήματά της δυνατά, ανατρεπτικά και καλά ζυμωμένα σε κάθε έργο. Τα θέματά της καθημερινά σαν πρωινές ηλιαχτίδες, μάς λούζουν. Οι λέξεις της, κλειδιά μετρημένα, πρώτα ξεσφραγίζουν τα δωμάτια των αισθήσεων και μετά μάς αποκαλύπτονται. Οι τίτλοι της, πουλιά, μαντατοφόροι του κεντρικού μηνύματος. Τα ρήματά της σχεδόν πάντα στο τέλος για να μας δώσουν την ενεργητική ή παθητική τους σύνταξη, κολατσιό για την μέρα μας πριν ξεκινήσει. Τα ουσιαστικά της πολλά, γέφυρες των στίχων της, τους συγκρατούν από το χάος του ατελέσφορου. Στο τέλος η ημερομηνία γραφής, προδίδει πάντα την μικρή ιστορία της έμπνευσης. Παραπέμπει στον χρόνο επίκλησης και προσευχής της δημιουργού.
Θέλω λοιπόν σήμερα να σας κρατήσω από το χέρι και να σας οδηγήσω σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, αλλά ανεπιστρεπτί στην πολιτεία της. Εδώ, που τα γράμματα ορθώνουν το ανάστημά τους και κάνουν παντρέματα αιώνια. Εδώ που τα λόγια χορεύουν στον ρυθμό της καρδιάς της και γράφουν προτάσεις λατρεμένες, μόνο από έναν, τη δημιουργό τους, αρκεί. Εδώ, που η μοναξιά πολλαπλασιάζει τα πρόσωπά της και μοιάζει πολιτεία. Εδώ, που οι πληγές ξύνονται και καθαρίζονται ξανά με αίμα, που μολύνονται με φως και επουλώνονται σκίζοντας, γράφοντας, ξεφυλλίζοντας. Εδώ που τα φωνήεντα τη σώζουν από το βέβαιο κατακρήμνισμα των συμφώνων.
Εδώ που τα ασήμαντα γίνονται βασιλείς και την υπηρετούν με το μεγαλείο τους. Εδώ που εξαγνίζονται και καθαγιάζονται οι αμαρτίες του νου και της ψυχής τα λεπρά. Μη φοβηθείτε να βάλετε την ποίησή της στη ζωή σας! Έναν φθόγγο κάθε λεπτό. Μία λέξη κάθε ώρα. Έναν στίχο την ημέρα. Αρκεί! Αρκεί, για να βιώσετε το θαύμα! »
Ποιήματα και των δύο ποιητικών συλλογών απήγγειλαν οι εκπαιδευτικοί και συγγραφείς της Ομάδας Χρόνος : Γιάννα Γιακοβή, Βάσω Κατσαβριά, Ντίνα Παπαδοπούλου, Ιωάννα Παπαλέξη, Ιουλιέττα Παπαλέξη και Φωτεινή Φύκα.
«Κεντώ το λόγο να με δω / κεντώ τη μνήμη να διαβώ
κεντώ το φως για να με βρω / και μ’ αγκαλιάζει η Κίρκη!»
(Τάκης Τσαντήλας)
Και τι είναι η ποίηση αν δεν βουτήξεις / στα ματωμένα μελάνια σου
να υπογράψεις κάθε πόνημα /με χάδι, μιλιά κι ιδρώτα;
(Ελευθερία Γοργογιάννη)
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ευχαριστίες των ποιητών και των διοργανωτών.

Ο Πρόεδρος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών & Συγγραφέων Κώστας Τσιαλαφούτας

39Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ LIBER ΜΑΔΡΙΤΗΣ, 4-6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023

39Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ LIBER ΜΑΔΡΙΤΗΣ, 4-6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023
Τα βιβλία της φωτογραφίας εγκρίθηκαν από την Διεύθυνση Γραμμάτων, θα ταξιδέψουν στη Μαδρίτη, θα φιλοξενηθούν στην 39η ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΑΔΡΙΤΗΣ και θα εκπροσωπήσουν τον οίκο μας στο ελληνικό περίπτερο του Υπουργείου Πολιτισμού.
01. "Ποταμοκατέβατα!" της Τζωρτζίνας Μαντέ
02. "Το μισό μου άπειρο" της Βίβιαν Ευθυμίου
03. "Αποτυπώματα στο πουθενά" της Μαρίας Αργυρακοπούλου
04. "Οι σκέψεις σε κουτί", της Ιωάννας Παπαλέξη
05. "Ο Αστερόφωτος και η σωτηρία της πολιτείας", της Νάνσυ Κασδά
06. "Ενθύμια Κίρκης" του Τάκη Τσαντήλα
07. "Στις όχθες των ονείρων" του Γιάννη Γιαβάρα
08. "Εκ-ποιείν", της Βασιλικής Νικοπούλου
09. "Όστρακα/conchiglie", του Μανώλη Κληματσίδα
10. " Έγκλειστος Έρωτας", της Μαρίας Παπαβασιλοπούλου
Ευχαριστούμε θερμά τη Διεύθυνση Γραμμάτων για την ευκαιρία εξωστρέφειας και συμμετοχής και ευχόμαστε τα καλύτερα στους συγγραφείς μας και τα βιβλία τους.
Είμαστε πάντα δίπλα τους με όλη μας την αγάπη.
Χρόνος Εκδόσεις - Βασιλική Νικοπούλου