Βαθιά
πολύ στα ενδότερα της σάρκας μας
οι μουσικές των ποιημάτων που νιώσαμε
είπαμε
γράψαμε
απαγγείλαμε
καθαγιάζουν τον χρόνο
ως άστρα που φέγγουν
σε καιρούς νεφελώδεις.
Δεν
έχω πια τι να (σου) πω∙
αυτοεξόριστος
στη σκήτη μου
πενθώ για τ’ άστρα που χαθήκαν.
Τάκης Τσαντήλας